Weekje vakantie

Eindelijk weer wat leven op de blog. Genoeg leven hier in Gullringen en dus vaak te druk om even wat te schrijven. Maar zoals de meeste zullen weten zijn we vorige week een weekje naar ons kikkerlandje afgereisd. Ik, Sasja ben een weekje met de meiden in NL geweest tijdens de herfstvakantie hier.

Het was mijn eerste vakantie sinds heel erg lang. We hadden besloten dat de mannen thuis zouden blijven. Ivm de beesten en omdat ik het eigenlijk ook heerlijk vond om even alleen aan mezelf te hoeven denken. De meiden had ik natuurlijk geen kind aan. Op maandag vertrokken we vanaf Växjö met het vliegtuig naar Dusseldorf. Het was precies in de vreselijke storm in NL. We waren nog bang dat er vluchten geannuleerd zouden worden maar gelukkig ging alles naar Duitsland gewoon door. In Duitsland opgehaald door Opa Bommel en daarna bij Opa en Oma in Zaltbommel heerlijk gegeten. Ondertussen was Oma Annie ook gearriveerd om ons mee te nemen naar Heerhugowaard. En daar verbleven we dan ook de rest van de week. De week is enorm hard gegaan. Veel afspraken en ook lekker geshopt. Wat heb ik zoal gedaan...heerlijk bijgekletst met vele vriendinnen. Soms zware gesprekken met een traan en soms heerlijk gelachen. Toch heb ik het idee dat het weer tekort was en moet ik inzien dat je het gewoon niet haalt om iedereen te zien en met iedereen bij te kletsen. Het voelt alsof je op tournee bent hahahaahahaha. Ook nog even de kapper bezocht met zijn 3 tjes. Tsja, veel goedkoper dan in Zweden dus dan doen we dan gelijk even daar.

Iedereen bedankt voor de bezoekjes en de gezellige uurtjes. Het voelt nog altijd enorm welkom en het is zo fijn te merken dat je niet vergeten wordt. En natuurlijk vergeet ik jullie ook allemaal nooit! Ik hoorde laatst van een collega, ook geemigreerd vanuit duitsland dat zij op een gegeven moment bijna al haar vriendschappen in Duitsland heeft verbroken omdat ze anders niet toe kwam aan een nieuw leven hier. Vond ik echt wel grof zeg...en dat klonk ook zo raar. Nee, vriendschap zit 'm wat mij betreft nog steeds niet in de afstand.

De meiden hebben zich ook prima vermaakt. Eva voornamelijk met haar vriendin Merel waar ze vele uurtjes mee door heeft gebracht. Ook in die vriendschap speelt afstand geen rol. Eva spreekt nog maar weinig meiden uit NL maar Merel is een echte hartsvriendin gebleken. Logisch dat op die leeftijd vaker de uitspraak "uit het oog uit het hart" van toepassing is. Kinderen gaan door met hun leven en ontwikkelen op een heel andere manier. Maar het was fijn te zien dat hun vriendschap blijft. Moeilijk blijft het om te zien als ze afscheid moeten nemen dan breekt mijn hart weer even. Maar Eva deed het heel erg goed en vond het iets minder moeilijk dan de laatste keer. Merel is in deze week een ochtend teruggeweest naar haar oude school. Ook dat was leuk. Verder heeft ze doorgebracht met vriendinnen maar ook dat wordt in aantal minder. Ook dat is een natuurlijk proces en maakt afscheid nemen dan weer wat minder moeilijk. Alleen was het hele dikke dikke tranen bij het afscheid nemen van haar spirit. (pony) Ook dan breekt je moederhart weer in 1000 stukjes...

Op maandag vlogen we weer terug. Toen we boven Zweden de landing inzette zei merel" we zijn weer thuis".  Dat deed me goed ondanks dat ze nog steeds in tweestrijd zitten en NL nog behoorlijk missen. In het dagelijks leven merk je daar niets van maar als je ze dan in NL ziet dan weet je dat ze heus veel "missen". 

Ik zelf vond het niet moeilijk om NL weer achter te laten. Het voelt ook onzettend thuis hier in Zweden. Maar het is de eerste dagen zo raar omdat het weer zo moeilijk is om van de ene wereld in de andere te stappen. Het lijkt net of je ene been daar staat en je andere hier. 2 werelden die voor mij 1 lijken maar die elkaar totaal niet kennen. Het klinkt misschien erg verwarrend maar als ik het erover heb met andere geemigreerde mensen dan weten ze precies wat je bedoeld. Als ik hier zit en bedenk dat ik misschien over 3 dagen in Heerhugowaard fiets dan denk ik "oehhh wat spannend" en toen ik eenmaal door Heerhugowaard fietste was het alsof Vimmerby niet bestond en ik niet weg was geweest...

Emigreren....een bijzondere gebeurtenis.

Bedankt voor iedereen die onze week tot een succes heeft gemaakt en bedankt dat we ons nog steeds welkom voelen in Nederland..

Speciaal natuurlijk voor oma annie...want er is geen beter "all inclusive" hotel dan aan de Sfeen in Heerhugowaard!