Er gaat eigenlijk geen weekje voorbij dat het geen bewogen weekje is bedenk ik me nu ik de titel typ! Ik zou wel eens zin hebben in een onbewogen weekje. Afgelopen dinsdag het gesprek gehad op Eva's school over het probleem met de plaatsing in klas 6. Rob was er niet ongerust over maar ik had van te voren een bepaald gevoel. Helaas bleek dit juist. De rector vertelde dat Eva echt naar klas 7 moest omdat ze anders op papier 2 jaar terug zou gaan. Even korte uitleg. Hier gaan ze op geboortejaar. Eva is van 1998 (10 december) en dus zou ze in theorie al in klas 8 kunnen zitten. Ze zou naar klas 7 maar omdat dit de eerste dagen helemaal mis is gegaan en ze ondertussen met klas 6 meegympt en hier vriendinnen heeft gaf ze al vrij snel aan zich hier veel meer thuis te voelen. Het gaat er dus om dat ze in praktijk 1 jaar terug gezet gaat worden. Maar de 20 dagen van december gelden dus als een heel jaar! Volg je het nog?? Dus de rector begon een heel verhaal over de inspectie blablabla en dat hij zich dan zou moeten verantwoorden...ondertussen verstond Eva prima wat er werdt gezegd en was behoorlijk emotioneel. Ook Ulla (juf van de internationale klas) zat te schuiven op haar stoel. Rob en ik waren een goed team. Zo goed en zo kwaad als het ging legden we uit waarom wij het beter vonden dat ze in groep 6 begint. Toen begon hij over dat we een brief moesten schrijven enz. Rob vroeg precies wat er  in de brief moest komen en dat hebben we onthouden. Eva was behoorlijk boos en zei in het nederlands dat ze dacht dat het in zweden om de kinderen draaide maar dat hij zijn papieren blijkbaar belangrijker vond! Ulla vroeg ons met klem dit te vertalen in het zweeds. En dat hebben we dus gedaan. De rector (een echte rector) antwoorde niet echt maar keek wat beschaamd! We hebben wel opgenoemd dat de hoofdreden van het falen in klas 7 wel bij school lag. Die de klas en de leraren tenslotte niet hadden geinformeerd, waardoor Eva's start niet best was. Dit beaamde hij en gaf toe dat dat een grote fout was geweest.

Toen we eruit kwamen hield ik het ook even niet meer droog. We hebben haar de 1ste dag uit school zien komen en dat vergeet je echt niet snel meer. Eva is een kind wat echt een stabiele, veilige omgeving nodig heeft en die was daar absoluut niet! Ulla begon ook spontaan te huilen. Ze is zo'n lieverd! Zij adviseerde het hoofd van de school te bellen en een afspraak te maken. Dit hebben we gedaan en hij beloofde met de rector te praten en een gesprek te plannen. s'avonds hebben we gelijk samen een brief in elkaar gedraaid en al zeg ik het zelf ook hierin waren we een team en de brief was absoluut pakkend! Onze huisbaas en bazin zijn zo lief geweest deze voor ons te vertalen want dat is een te moeilijke opdracht en je wil dat het goed overkomt waarna de brief de volgende dag al in 3 voud meekon met Eva. Aan het eind van de dag belde de rector al op. Ook had Ulla ons al gebeld om te zeggen dat ze de brief echt heel goed vond en dat ze zich niet voor kon stellen dat ze hieraan voorbij zouden gaan. We hebben in de brief iets verteld over Eva's verleden. Niet in detail, we hebben erbij gezegd dat we dit nl niet in een dossier wilden hebben op papier maar dat we het mondeling evt wel toe willen lichten. Blijkbaar heeft dit genoeg los gemaakt want de rector was ineens op andere gedachten gebracht. As maandag weer een gesprek, zonder eva en met directeur. Maar het komt goed, ze mag naar klas 6! eva natuurlijk superblij! Tot de kerst ws nog in de internationale klas en dan steeds vaker afgewisseld met de gewone klas. Het gaat goed met haar taal, en ze gaat goed vooruit.

Merel draait ook prima, ze hebben samen veel lol in de klas. Dan hebben ze helaas thuis weer genoeg reden om elkaar naar het leven te staan!!

Ole was vandaag vrij maar vroeg zelfs of ie niet naar school mocht. Het was trouwens nog wel even huilen van de week met wegbrengen. Maar hij heeft beloofd dat dit vanaf maandag niet meer nodig is! Hij zat vandaag achter in de auto nog een zweeds liedje van de radio te zingen, dat klinkt erg grappig. En soms geven de kinderen, trouwens wij ook al op zijn zweeds antwoord. Bv als je "maar"wil zeggen dan zeggen we "men"maar dat is echt zo'n woordje wat je vaak gebruikt! Nog steeds gieren mijn emoties en van ons allemaal door elkaar. Ik wordt zo vreselijk moe van mezelf af en toe. Toen we van het gesprek afkwamen en ik Rob had afgezet ben ik maar weer eens bij de belastingdienst langsgegaan. Ik dacht het is nu toch al een klote dag dus erger kan het niet worden. De meneer daar herkent me al gelijk en lacht me altijd vriendelijk toe. Maar helaas nog niets veranderd. Het ligt nog steeds in Malmo..op de stapel. Kan wel weken duren vertelde hij mij. Hij voelde zich ook wat rot en legde mij uit dat ie ook nog niet kan gaan bellen omdat er eerst een bepaalde code ingevuld moet worden. Volgende week maar weer langs dus. Toen ik daarna in mijn 1tje in de auto terugreed over de hele mooie route heb ik verschrikkelijk gehuild. Wat baalde ik van alles, ik was het zo spuug en spuugzat! Dat was heerlijk, ik hoefde me voor niks of niemand in te houden en heb gebruld zodat ik bijna aan de binnenkant ruitenwissers nodig had. Thuis even heerlijk op de skype met mijn moeder...ook ff lekker snikken, toen het bos ingewandeld met zappa en enorm in huis gewerkt. En ach, dan ben je er weer en pak je de draad maar weer op. Het heeft geen zin bij de pakken neer te zetten. Het proces is niet meer terug te draaien dus hup schouders eronder en door. Maar ik denk nu toch echt steeds vaker aan mijn boek wat ik wil schrijven met de titel "Emigreren? Nee, bedankt!

Vanavond met de meiden hun kasten uitgemest en opgeschreven wat er aan kleding nodig is voor de winter, Ws gaan we morgen naar Linkopping om te shoppen. Dat is ruim een uur rijden dus dan gaat er wat groot ingekocht worden denk ik. Lijstje ligt klaar!

Rob en Ole hebben vanmiddag de winterbanden onder de auto gezet want de temperatur daalt gestaag. Nog geen gladheid hoor, maar aangezien we op een flinke heuvel wonen kunnen we dat beter voor zijn.  Verder is onze fiat doblo uitgerust met 2 schijnwerpers op de bumper, een radardertector (heeft iedereen hier standaard en is toegestaan) en een vorstalarm. Rob wilde ook al stoelverwarming erin zetten maar daar heb ik hem nog heel even in tegengehouden...

Ook staat hier nu dagelijks een artikel met foto(gatsie) van welke held er nu weer een eland heeft geveld maar nog niks in het echt gezien gelukkig.

Groot nieuws hier en echt een schok, er is een supermarkt in Vimmerby overvallen!!

Gister tijdens de wandeling met zappa nog een hertje op nog geen 10 meter, zo schattig.. en vanmorgen een wild zwijntje..

en een platte das (wij noemen dat thuis een "was") op het midden van de weg...

Toen ik van de week naar mijn werk reed heb ik lekker nagedacht. Ik rij naar mijn werk of de school van de meiden over een weggetje waarbij je bossen in vele soorten passeert. lage bomen, hele dikke oude bossen en natuurlijk een paar keer uitzicht over prachtige meren. Een paar dorpjes met mooie zweedse huizen, grote schuren en boerderijen. De herfst maakt alle kleuren nog net even mooier. Alhoewel ik de meeste eigenschappen van de herfst minder waardeer, ik denk aan regen en wind vind ik de kleuren het mooiste wat er is. Waar alles nog maar een paar weken geleden vele tinten groen was heeft het nu plaats gemaakt voor oranje, geel, groen, rood en bruin! En zo kijkend naar al dat moois voel ik me trots. Trots dat wij hier (bijna) legaal wonen. Deel uitmaken van deze omgeving. De kans krijgen het grootste avontuur van ons leven te doorstaan! Maar ik bedacht me ook dat mijn gedachten en gevoelens zo vreselijk door elkaar lopen en soms zo haaks op elkaar staan. Ook ben ik tot de conclusie gekomen dat je eigen geluk valt of staat met het geluk van de kinderen. Ik kan bv heel blij zijn met de hele beslissing maar dan thuiskomen daar een ongelukkig kind treffen en direct enorm spijt hebben van de beslissing die we gemaakt hebben. Ik voel me dan vaak echt moe moe en nog eens moe. En dan vooral op emotioneel gebied. Het is een zware taak de hoofdrol te moeten hebben in deze film. Zo voel ik ons leven ook af en toe. Het lijkt wel een film. waarin wij als gezin hebben toegestemd in de hoofdrol. Aangenomen na de auditie en het nu maar even moeten doen. Iedereen kijkt toe en leest mee vanuit zijn of haar luie stoel met cola en popcorn. Maar als je het moet doen heeft het wel behoorlijk wat voeten in aarde. Tsja, zelf bedacht toch, eigen schuld dikke bult. Dat besef ik ook absoluut. Het is dus aan de ene kant een enorme eer de rol te hebben maar aan de andere kant ben ik af en toe even op zoek naar een stand-in die het even over kan nemen! Het is te merken aan alle reakties op de site of gewoon aan ons persoonlijk via kaartjes, mail enz dat er best gegadigden voor zijn! dat is wat je zo vaak hoort, knap hoor, dapper jullie doen het mooi maar even. Nou, laat dat even maar rustig weg. Ook vraag ik mij af of er iemand is die vanuit de luie stoel misschien heel even op snel doorspoelen kan drukken. Doe eerst maar even een paar maandjes en zet hem dan heel even op pauze...gewoon voor onze rust en dan gaan we weer uitgerust verder met onze grote avontuur! Bedankt alvast!

Hier weer even de nieuwtjes vanuit Zweden. Het weer is hier momenteel erg mooi. Wordt wel wat kouder maar al 3 dagen een zonnetje en overwegend blauwe lucht. Wel grappig trouwens nu ik dit schrijf hoor ik de regen op de serre kletteren......Met ons gaat het best goed. Wij zijn natuurlijk nog in afwachting van allerlei zaken (nou, eigenlijk eentje maar) maar we studderen toch gewoon door. Afgelopen weekend heb ik voornamelijk gewerkt. Had een gebroken dienst. Vrijdagavond een late (tot 21 uur) en toen zaterdag weer om 7 uur beginnen tot 12 uur. Toen naar huis en om 16 uur vervolgens weer beginnen tot 21 uur. Toen naar huis om zondagochtend vervolgens weer om 6.45 te beginnen. Meestal begin je om 7 uur dus vroeg ik waarom ik een kwartier eerder moest beginnen. "om de overdracht aan te horen" was het antwoord.....slik.... Op mijn vraag of dat wel handig was ivm de taal vertelden ze me dat ik zo "duktig svenska" (geweldig zweeds) sprak dat dat vast geen probleem was... Gelukkig was er nog een collega maar idd heb alles prima begrepen. Rob heeft afgelopen weekend met de meiden hun kamer gewit. Er zat van dat ouderwetse bloemetjesbehang op en we hadden nog een emmer latex dus alle gaatjes gestopt en kwasten maar. De helft van Eva is klaar en het resultaat mag er zijn. Bij Merel moeten nog een paar muurtjes maar helaas was de latex op. En aangezien ik onze enige auto meehad en het op de fiets net wat ver is moest er gestopt worden met verven. Vandaag een nieuwe emmer gehaald en met de meiden naar je jisk geweest. Eva heeft luxaflex uitgezocht. een mooie zwarte sprei een klok een kleedje en een leuk kussen. nog wat leuke dingen voor de aankleding en de zwart witte kamer is zo goed als af! Merel wil haar blauwe rolgordijn houden en heeft 2 paneelgordijnen die ze ieder op een muur wil hebben als een soort wandbekleding. Ook een klok, wasmand, kleedje, kussen en een sprei! Helemaal leuk! Verder zijn ze vandaag weer samen naar school gegaan en Merel knapt er van op. Heeft leuke verhalen en is gemotiveerd om zweeds te gaan leren. Ook zijn er wat contacten gelegd wb paardrijles en hopen we dat de meiden daar snel mee kunnen beginnen. Ole gaat morgen weer naar school. Zijn gevoelens zijn hier wederom nog gemengd over. We zien wel, hopen dat hij niet te verdrietig is. Morgenochtend hebben we een gesprek bij Eva op school met de rektor en de lerares van Eva. Dan wordt er besloten of Eva inderdaad na de internationale klas in klas 6 ipv 7 mag beginnen. Ben er best zenuwachtig over want als hij het niet goed vind dan hebben wij een heel groot probleem denk ik! Aan de andere kant kunnen we ons niet voorstellen dat het niet goed bevonden gaat worden het gaat tenslotte om haar geluk en dat zal hij best snappen! Vandaag dus de Elandenjacht begonnen. In de krant stond dat er hier in de omgeving 380!! elanden geschoten mogen worden. Dat gaat natuurlijk niet lukken maar dat is de toegestane hoeveelheid. Ik heb minstens het idee dat er hier achter elkaar aanhangers met elanden ondersteboven en nog nabloedend langsrijden maar dat schijnt absoluut niet zo te zijn. Mijn collega's moesten erg lachen toen ik deze gedachten met hen deelden en hebben me verzekerd dat je er ws niets van merkt. Maar toch rob en ik reden vanmorgen door het bos en je kijkt toch anders. We wilden ze eigenlijk allemaal wel waarchuwen. Ook hadden we bedacht dat als we nou een huis hadden met een paar hectare grond dat we dan alle elanden uitnodigen om in de jachtmaanden bij ons te komen. Dan zetten we het af en zie je alle jagers verlekkerd achter het hek kijken. Je mag hier nl alleen jagen op de grond waarvan de eigenaar toestemming geeft om te jagen dachten wij. Dus leek het ons wel een stunt!! Ben wel bang dat we dan niet echt meer veilig door het stadje kunnen want echt geliefd zullen we daar niet van worden.... Genoeg gedroomd maar..terug naar de harde werkelijkheid. We kunnen ze niet waarschuwen dus we laten het maar gebeuren.

Maar goed, ik vertelde dus bij nieuws dat Ole niet naar school wilde. Ik dacht bij mezelf nu even aan jezelf denken...mmmmheerlijk. Want...na 3 maanden ik denk trouwens bijna 4 ben ik naar de kapper geweest. Via via het adres gekregen en de vuurdoop wb de zweedse kapper..

Het was een leuke salon en een leuke meid. Gewoon aan huis. Heb in een boekje wel eens gelezen dat het knipniveau niet erg hoog ligt in zweden en met mijn melkboerenhondenhaar dacht ik natuurlijk dat kan nog leuk worden. Maar het zit al zeg ik het zelf best leuk. Lekker gewassen en geknipt nog wat fohnen en een beetje lak en toen betalen. Best duur die zweedse kappers dat wist ik gelukkig ook al van verhalen. 360 sek, is ongeveer omgerekend 43 eurootjes....Mijn kapper sheida in Heerhugowaard was behoorlijk goedkoper maar goed. Het zat lekker dus dat "spelar ingen rol!" (vertaald zoals niet moeilijk te begrijpen zal zijn "dat speelt geen rol) En toen bedacht ik even lekker het stadje in te gaan. Helemaal alleen, niks en niemand om mij heen...dus eerst een blouse van Eva geruild waar een knoop vanaf was gegaan en kreeg gelukkig gelijk een nieuwe mee. Toen naar de intersport. Die meiden hebben allebei al een soort herfst/regenjas maar ik loop in mijn ski jack en wilde ook eens wat anders. Heb ik een hele leuke jas voor mezelf gekocht... Daarna nog heerlijk winkel in winkel uit wat kan een mens daar toch even gelukkig van worden. Toen terug naar huis, boodschappen uitgeladen en nu even achter de compu. Moet om 14 uur Ole halen(ben benieuwd) en daarna Eva en Merel.

Even de beslommeringen verder. Persoonsnummer nog niet...want daar zal ik natuurlijk een aparte blog aan besteden als dat zo is! Maar nog wel een extraatje ingeleverd wat weer positief is voor het verkrijgen ervan. Als je nl een beetje eigen geld hebt en je kunt dat laten zien dan helpt dat. Uit verschillende kanten hoorden we dat dat niet meer zo was maar Rob heeft het nagevraagd bij de instantie zelf en die vertelde dat het wel hielp. Hup een printscreen van ons kapitaal gemaakt(hihi) en gelijk ingeleverd. ze sloegen natuurlijk steil achterover van het bedrag want wij zien er ondanks alles nog heel gewoontjes uit...(cabaret!!)

Dus afwachten maar weer...

Merel is vandaag begonnen in de internationale klas. Eva en Merel vonden het allebei erg grappig om in dezelfde klas te komen, even kijken hoe lang dat leuk blijft.

Ole is gister op de school foto geweest en draait nu 3 dagen alleen. Het is 2 dagen erg goed gegaan en dat zal dus hopelijk wel loslopen.

Over de kapper gesproken..Ook Ole en Rob waren al maanden niet geweest en vorige week waren we eten bij vrienden en hadden we het over de kapper. Zij vertelde dat ze haar man en zoon altijd zelf deed met de tondeuse. Ik ben daar echt geen type voor dacht ik nog dat kan ik nooit. De zondag hierna moest ik werken en toen ik terugkwam stond Merel al bij de voordeur te roepen. "papa heeft ole geschoren.." Ik dacht dat ik een rolberoerte kreeg. Maar het zag er toch leuk uit!! Stekeltjes bovenop en dus niet helemaal kaal. Hou ik nl niet zo van van die kaalgeschoren koppies maar het was een echt coupe. Toen Rob vertelde dat het heel makkelijk was stelde hij voor dat ik hem zou doen...eerst even een wijntje ingeschonken en aan de slag. Mooi!!! echt ben trots op mezelf! En nu ik de prijzen van de kapper ken zal dit een terugkerende aktiviteit gaan worden in huize nijdam-de geest.

Gister had 1 van onze katten een muis, dit gebeurd natuurlijk 3 keer per dag maar meestal zijn ze dood. deze niet en ik dacht hem echt te hebben gered. In een bakje apart gezet met een stukje appel. Ik dacht dan brengen de meiden hem straks diep in het bos anders hebben ze hem zo weer. Kwam ik een uurtje later was hij dood. Zielig! Rotkatten!

De elandenjacht begint hier aanstaande maandag. Hoop er niet veel van te merken. Je moet in het bos als je diep het bos in gaat wat uitkijken met loslopende honden. Maar zappa lijkt verder niet op een eland dus dat zal wel goedkomen.

Zit er niet echt op te wachten dat er zo'n aanhanger met een eland voorbij komt! Alhoewel het allemaal biologisch is natuurlijk en aan heel strenge regels gebonden. je mag bv nu alleen de mannetjes schieten ofzo dat duurt een korte periode en dan daarna ook de moeder die geen jong kalf heeft en daarna een kalf toch ergens in februari. Behalve als het weer heel slecht is met bv heel veel sneeuw dan niet omdat ze dan weinig kans maken. Nou, ja niks voor mij. Mijn kennis is maar nihil van de jacht maar zoiets heb ik begrepen. Ik ga nu stoppen en ga even taxichauffeuse spelen!

Er is weer een heleboel gebeurd in ons zweedse leventje deze week. Vorige week vrijdag zijn opa en oma bommel gearriveerd. De auto volgeladen met drank en chips, pindakaas, mayonaise enz enz.

Ze waren erg enthousiast over het huis en de omgeving.

Morgenochtend gaan ze weer terug naar Nederland. Deze week hebben ze veel bekeken in de omgeving. 2jaar gelden zijn ze ook hier geweest maar toen lag er overal een ruime meter sneeuw. Nu is het dus leuk om te zien hoe alles eruitziet zonder sneeuw!

Het was een gezellig weekje met elkaar.

Vorige week vrijdag is dan ook EINDELIJK de beruchte brief van de belasting binnengekomen. Ik opende de brievenbus en ja hoor daar lag een blauwe enveloppe! Zijn er werkelijk nog nooit zo blij mee geweest. Maandag zijn we dan ook weer met het hele gezin naar "skatteverket" (belastingdienst) geweest waar alles geaccepteerd is, alle formulieren ingevuld zijn en we nu dus in afwachting zijn van ons persoonsnummer. Kort hierna sprak ik een mevrouw uit Duitsland die even opbeurend vertelde dat zij 4 maanden zijn bezig geweest met het persoonsnummer en dat er telkens iets ontbrak. Ik voelde echt mijn maag omdraaien en mijn opluchting maakte direct plaats voor een grote ongerustheid.

We kunnen verder weinig dan afwachten en hopen dat onze zaak sneller gaat.

En afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zover. Ole is begonnen op school. Hij ging met frisse tegenzin mee en kroop natuurlijk bijna in me toen we eenmaal binnen waren. Het is werkelijk een enig schooltje. Om te zien helemaal. Het is midden in het bos gelegen en volledig van het echte zweedse rode hout gemaakt. Binnen zijn allerlei ruimtes/lokalen waar verschillende leeftijden gehuisvest zijn. Ole zit in een groep van afwisselend 14 tot 17 kindjes. Ze zijn allemaal 5 jaar. Dit is op de vaste dagen dat hij gaat. Di, woe en do van 9 tot 14 uur. Daarbuiten kan hij ook komen op afroep. Dit hangt af van het feit of wij moeten werken. Omdat ik oproepkracht ben kun je hem altijd brengen. Je kunt vanaf half 6 s'ochtends bellen dat hij komt als het plotseling is en ze zijn open tot een uur of 18 s'avonds. De kinderopvang is dus superflexibel hier. Je betaald naar inkomen maar de maximale bijdrag is eigenlijk nog een schijntje. Ook ontbijten ze als ze vroeg zijn op school. Om kw voor 12 krijgen ze warm eten en om een uur of 3 een tussenmaaltijd. De bezetting van de leidsters is enorm. Er staan bij Ole op de groep 2 of 3 juffen. Gister was een bijzondere dag omdat veel kinderen vrij waren en dus werden de leeftijden bij elkaar gevoegd. Er waren totaal 25 kids en daarop 6 leidsters. We werden buiten ontvangen waarna we fruit gingen eten in een kring. Dit gaat gepaard met allerlei rituelen (liedjes, vragen, rijmpje) zoals dat soort dingen ook in NL op een kleuterschool gaan. Daarna werden er 2 kampvuren gemaakt en mocht ieder kind zijn eigen broodje maken en dat werdt daarna gebakken. Tussen de middag buiten alle tafels gedekt en gegeten. De dagen ervoor hebben zich ook vnl buiten afgespeeld. Donderdag gaan ze standaard het bos in de hele ochtend. We hebben allerlei opdrachtjes gedaan, gespeeld en cantarellen gezocht. Het is gewoon leuk om te zien dat er zoveel buiten gebeurd. Toen we terugkwamen van de lunch die verderop op Merels school wordt gebruikt regende fllink. Lekker naar binnen denk je dan. Nou, niks ervan. Alle kinderen hebben hier van die buitenspeelpakken (soort kruising van regenpak en skipak) en dus hup buiten spelen. Met je fiets door de modder, emmers vol met water en modder scheppen springen in de plassen het kan niet gek genoeg. Het is het streven om de kinderen zoveel mogelijk buitenlucht te geven. En ze veel te leren over de natuur. Ik dacht even bij mezelf ïn nl doen ze al die moeite echt niet hoor, maar ik zal het direct terugnemen want ik weet zeker als je met zoveel leidsters in Nl zou mogen werken het ook gebeuren zou. Maar de omgeving is hier nu eenmaal wel uniek en dan ziet alles er gelijk zo anders uit Zo'n hele rij kindjes met pakken en daaroverheen een lichtgevend vestje over de bospaadjes. Verder is het heel leuk om te zien hoe snel Ole zich voegt in de groep en goed kijkt en luistert. Hij verstaat best wel wat maar je ziet ook dat hij constant alle bewegingen en aanwijzingen in de gaten houdt zodat hij kan reageren op wat er gebeurd om hem heen. Je zult je nu afvragen hoe ik alles zo goed weet wat er de afgelopen 3 dagen is gebeurd. Nou, hou je vast.... ik vroeg de eerste dag na ongeveer 2 uur aanwezig te zijn hoe lang het de bedoeling was dat ik zou blijven...o, zegt de juf 3 dagen.....waaaattttttttt?????? Tsja, dat is blijkbaar de afspraak. Ik weet niet of dat bij zweedse kindjes ook zo gaat dat moet ik nog eens even navragen maar in ieder geval werd het verwacht dat ik 3 dagen meeging. Ok, moest even wennen aan het idee maar achteraf was het eigenlijk heel leuk om mee te maken. Alleen voor Ole weet ik niet of het nodig was. Hij vroeg af en toe ook waarom ik er nog steeds was en wanneer ik wegging. Gisteren zei hij als dank dat hij liever had dat papa er was....ook altijd leuk "je vader werkt kind!!"

Met mij was er ook een duitse moeder met haar dochtertje dus had nog wel aanspraak, dat was gezellig.

Vanaf dinsdag gaat hij zelf, dat zal best nog even wennen zijn.

Merel liep deze week niet echt lekker. Heeft echt een enorme inzinking gehad. Ze verstaat echt heel weinig wat er in de lessen wordt gezegd en gedaan en heeft het idee niets te leren. We hebben dus contact gehad met de juf en werden gelijk verwacht op school. De juf heeft toeggeven dat er voor merel weinig aandacht is. De klas is erg druk en er zitten een aantal kinderen in die vooral negatief, nogal veel aandacht behoeven. Nu zijn we dus met zijn allen overeengekomen dat het beter zou zijn dan Merel voorlopig naar de internationale klas gaat. De lerares en rector van de school van Eva vinden het goed. As maandag moet de rector van Merels school er nog een uitspraak over doen maar daar verwachten we geen problemen. Eva vind het ook niet erg want het is dus zo dat Merel bij Eva in de klas komt. Eva gaat echt goed vooruit met haar Zweeds en Merel wil het heel graag gaan leren. Misschien blijft Merel nog 1 dag per week op haar eigen school om cotact met de klas te houden.

Kortom het was een week met wederom heuvels en dalen!! De herfst zet hier flink door en de temperatuur daalt al af en toe behoorlijk. Vanavond gaan we eten bij Thomas en Mikaela. Even gezellig aan een wijntje de avonturen en de laatste roddels van Vimmerby kommun doornemen!!

Trevlig helg oftewel prettig weekend!

Even een teken van leven van ons uit Zweden. Met Merel gaat het een stuk beter. De wond geneest prima en Merel is afgelopen woensdag weer begonnen met school. Ze zag er wel een beetje tegenop omdat ze er toch 1,5 week uit is geweest is het weer moeilijk om te beginnen. Vanmorgen zijn Mendel en Pol vertrokken.(Sasja's broer en vrouw) Ze zijn nu verder naar beneden en gaan door naar Polen en Tjechie. Heel leuk dat ze geweest zijn. ze verbleven in een appartementje hier verderop op een camping. Hebben zelfs nog 2 ochtenden op Ole gepast omdat wij allebei moesten werken. Even genoten van hun neefje en na schooltijd van de nichten. Ze hebben uiteraard nog even het graf van Astrid Lindgren bezocht. Lekker gegeten met elkaar en bijgekletst. Morgen komen Opa en Oma Bommel hier aan. Wij zijn benieuwd hoe zij het hier gaan vinden. Al met al zijn het best drukke weken. Oma Annie is weer weg en we missen haar best. Gelukkig zij ons ook maar heeft ze een hoop bezigheden in Heerhugowaard. Eergisteren kwam er een brief van de belastingdienst en wij dus helemaal blij. Afgelopen vrijdag hadden we nl een aardige meneer aan de telefoon die het gelijk ging regelen. Maar in de brief stond ineens dat wij de verklaring niet kregen omdat we eea nog niet geregeld hadden met de belastingdienst. Ik dacht dat we allebei uit ons vel sprongen. Dit was niet te geloven, eerst belt hij ons op met het nieuws dat het die dag op de bus zal gaan en dan dit!!!!! Gelijk de telefoon gepakt en gebeld natuurlijk. Wat was ik ongelovelijk kwaad. Die meneer die de brief had geschreven bleek een mevrouw die natuurlijk die dag vrij was. De meneer die mij hielp heeft alles uitgezocht en de collega met wie hij het besprak bleek de man te zijn die ons gebeld had........Snappen jullie het nog? Anders even teruglezen...maar was voor ons ook bijna niet te snappen. Maar goed, deze man vertelde dat hij echt vrijdag j.l een brief had gepost zoals beloofd dus met de verklaring van geen belastingschuld. Ook kon niemand de bewuste brief van deze dame in kwestie terug vinden? Slechte grap, bananaspilt...zeg het maar! Ook zag ik toen dat de brief van deze mevrouw gedateerd was op 7 september..en wij hebben de meneer pas op 14 spetember gesproken. Dus er werken 2 mensen bij dezelfde belastingdienst aan 1 verzoek en dat wordt op 2 manieren beantwoord!!! Echt ik dacht dat we gek werden. Maar goed, die mevrouw bleek er ook nog eens naast te zitten want we bleken alles wel goed gedaan te hebben en dat is dus des te frustrerender dat zo'n wijf alles zo kan tegenwerken! We hebben besloten eerst de goede brief af te wachten en dan haar nog even gezellig te bellen! Dus nog geen vorderingen op het gebied van het persoonsnummer. Verder mag Ole as dinsdag beginnen op school. Hij mag de dinsdag, woensdag en donderdag van 9 tot 14 uur. Als hij gewend is kan hij ook andere dagen of uren. Dan sluit je een ander "contract" af en kan het dus ook bv plotseling als ik opgeroepen wordt om te werken. dan kun je dus op maandag bellen dat hij dinsdag de hele dag komt. Ideaal dus voor werkende ouders en zeker zolang ik nog invalkracht ben. De eerste 15 uur is gratis en alle uren die erbij komen betaal je. (dit schijnt overigens absoluut niet veel te zijn.)Ole was erg verlegen toen we even op zijn schooltje waren en zat als secondelijm vastgeplakt. Zal dus wel niet makkelijk gaan maar hoe sneller hij mag hoe sneller hij gewend is. Afgelopen weekend ben ik nog even teruggeweest in Nl. Had een vriendinnenweekend in de ardennen maar heb geslapen op zondagavond bij mijn vader en Marijke in zaltbommel. Gek gezicht al die gele nummerborden maar nog tekort weg om het echt even "vreemd"te vinden. Het weekend was helemaal geweldig. Ik heb echt genoten om even weg te zijn van al het "emigratiegedoe". Even alleen maar aan jezelf denken en lachen, lachen en nog eens lachen! Wel was ik bang dat ik misschien zou worden overvallen door een heimweegevoel. Maar gelukkig is dit niet gebeurd. Vond het moeilijk om de meiden ECHT gedag te zeggen omdat ik nu geen utizicht heb wanneer ik ze zal zien. Dat deed pijn en heb er even flink wat traantjes om gelaten maar de volgende dag toen ik het vliegtuig instapte had ik toch echt het gevoel naar huis te gaan. Dat is een goed teken denk ik. Rob is lekker aan het klussen bij Lasse en dt voelt erg goed voor hem en voor mij ook. We genieten dan ook even van het "gewone"leven. Ik vanmorgen en gistermorgen gewerkt. Heerlijk huiselijk hebben we toen al het waswerk was gedaan met 6 collega's in de eetzaal alle gordijnen gewisseld. In Zweden is het redelijk normaal dat je regelmatig je gordijnen (vaak van die paneelgordijnen) verandert. Dus alle bewoners in de eetzaal en wij allemaal de ramen wassen en gordijnen in herfstkleuren uit de kast. Vervolgens strijken, haken en ringen eraan en ophangen. Ik heb er gewoon van genoten het was heel leuk om te doen. geen stress maar een huiselijke sfeer en personeel genoeg. Ook nog leuk om te vertellen dat Eva vanmiddag met 5 vriendinnen de stad in is geweest en uit eten is geweest in een restaurantje daar. Ze belde eind van de middag en toen hebben hebben wij haar opgehaald. Ze was heel enthousiast en heeft het gezellig gehad. Met de taal gaat het ook erg goed. De lerares van de internationale klas is enorm trots op haar omdat ze een snelle leerling is! Leuk om te horen voor ons natuurlijk! Merel heeft vanavond aangegeven het toch erg moeilijk te hebben. Ze was erg verdrietig omdat ze het gevoel heeft dat het zweeds niet vooruit gaat. We gaan ws morgen maar even met de meester of juf praten om te kijken of er iets aan gedaan kan worden. Soms bekruipt ons het gevoel dat ze misschien toch beter af was geweest in de internationale klas. Maar toen wij erachter kwamen dat ze hierheen mocht hadden we deze school al geregeld. Als het echt niet gaat moet ze maar over naar de klas van Eva. Maar we gaan eerst even praten op haar school. Wordt vervolgd! Op dit moment wordt het langzaam herfst hier om ons heen. De bomen verkleuren en de temperatuur wordt lager. Toch is het elke dag nog een heerlijk zonnetje. Vanmiddag wilden we zelfs even de verwarming aan doen omdat het wat koud was in huis. Toch nog maar niet gedaan. Nu zit ik op de bank in de kamer en probeert Rob de open haard uit. Zo te zien doet hij het prima. Heerlijk! Tot zover de beslommeringen van ons gezin in Zweden!

Gelukkig heeft Ole zondag zijn "feestje" gevierd want de rest van de verjaardag is iets in het water gevallen.

Merel in het ziekenhuis en je moeder er niet bij. Maar ze hebben met elkaar gezongen en de meeste kadootjes gegeven. Hij heeft verder de dag doorgebracht met Oma. Ze hebben er 1 groot feest van gemaakt. Spelletjes van verstoppertje tot memory, knutselen lekker wandelen, appeltaart en snoep eten zoveel je wil. En gewoon lekker cola om 12 uur s'middags....

Al met al een hele leuke, bijzondere verjaardag. S'avonds vanuit het ziekenhuis het was al bijna 21 uur nog patat gebakken zoals beloofd. Om 2200 uur lag hij in bed en vertelde tegen Rob dat ie een superleuke verjaardag had gehad!! (schattig he?)

Ik eindigde afgelopen weekend het blog met Merel die ziek was.

En dat als het maandag nog zou zijn we het medisch circuit van Zweden eens gingen uitproberen

Dat hebben we geweten.....

Maandag had Merel nog veel pijn. Het kwam in aanvallen en dat was heftig. Toch de Vårdcentraal (soort huisartsenpost) gebeld en we konden om 14.30

terrecht. Dus we waren er op tijd. Maar omdat het welbekende probleem direct naar voren kwam en dat was natuurlijk het persoonsnr... duurde het even voordat we ingeschreven waren ect ect. Dan wachten, plasje inleveren, weer wachten, intake met een verpleegkundige, wachten, bloed afnemen, wachten en toen kwam er een dokter. Ach, niet anders als in Nl zeg maar. De dokter was erg aardig. Uit het bloed en urine kwamen geen bijzonderheden. Bij lichamelijk onderzoek dacht hij toch aan een eventuele blindedarmontsteking en dus werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis in Västervik. Dat is 60 km verderop..

Eerst naar huis spullen gehaald en toen op weg naar het ziekenhuis. Ik was alleen gegaan met Merel omdat Rob nog aan het werk was. Rob zou nl thuisgebracht worden aangezien we helaas nog steeds maar 1 auto hebben....

Om een uur of half 6 waren we bij het ziekenhuis. Hetzelfde fucking persoonsnummerprobleem ook weer opgelost (het duurt even) en toen wachten op de 1ste hulp...Na bijna 2!!!! uur werden we binnegeroepen. Ik was echt bijna in alle staten maar weet uit ervaring helaas dat dat zo werkt in het ziekenhuis. Ze zijn hier trouwens niet gestressed...nemen rustig de tijd voor je dus ik begreep toen waarom het zolang had geduurd. Weer wachten, plasje inleveren, wachten, wachten, wachten.....en toen kwam er een dokter. Ze hadden de gegevens niet binnengekregen dus alles weer opnieuw verteld en alle onderzoeken opnieuw herhaald. Merel was ondertussen doormoe en ziek en lag onder een dekentje op de behandeltafel.

De dokter was ook erg aardig. Heeft alle mogelijk onderzoek gedaan en kwam ook tot de conclusie dat het evt een blindedarm was.

Dus opgenomen op de kinderafdeling. Daar zou bloed worden afgenomen en adh daravan besloten worden of er die avond nog een echo gedaan zou worden of de volgende dag. We werden opgehaald en naar de kinderafdeling gebracht. Ook hier lieve zusters en we voelden ons welkom. Enorm veel complimenten over mijn zweeds (dank u dank u) en toen heerlijk in bed. Het bloed zag er goed uit en daar zagen ze niet 1,2 3, dat er ergens een ontsteking moesten zitten. Dus moest ze een klysma want darmen kunnen natuurlijk ook reden zijn voor pijn. IK heb het zelf gedaan want dat wilde Merel liever. Nadat de klysma zijn werking had gedaan zijn we moe naar bed gegaan. Ze had een infuus ondertussen en mocht niets eten of drinken.

De volgende ochtend kwam de chirurg. Merel weer onderzocht en toen wachten op een echo van haar buik.

Na een paar uur kon deze gemaakt worden. En bij de echo bleek dat idd de blinde darm wat ontstoken was. Er kwam nog een extra dokter meekijken en die vertelde dat de chirurg verder zou beslissen. Ondertussen informeerde ze of Merel nuchter was en op mijn antwoord dat dat zo was zei ze "gelukkig" ch, toen wisten we genoeg natuurlijk. En na een tijd...jaja...wachten....kwam de (hele leuke goodlooking) chirurg terug en vertelde dat de blinde darm niet enorm ontstoken was maar dat het ws wel de reden van de pijn was. Vooral omdat ik aangaf dat Merel al langere tijd over buikpijn klaagt dacht hij dat het toch het probleem was. Dus eruit die blinde darm. Het was eind van de ochtend en de ingreep ging hij plannen tussen 17 en 18 uur...maar echt zeker wist hij het niet, het kon ook wat later worden. Iig voor 00.00 uur vanavond zei hij met een lachje.....

Ik vroeg of Merel iets van water of eten mocht maar nee, ze had een infuus. Merel was razend, ze had ondertussen 24 uur niets gehad en was echt behoorlijk ontstemd... Ook veel pijn en dat maakt alles er niet leuker op. De dag wat doorgebracht met kleuren, tv en beetje kletsen. Merel werd steeds beroerder en pijn en ellendig en was een ziek vogeltje... Aan het eind van de dag kwam de rest van de familie. Met een geleende auto van Lasse (waarvoor dank) naar het ziekenhuis. Terug zou oma dan in onze auto terugrijden achter Rob aan en dan over in onze auto zodat Rob ook een auto had.  Het is echt plannen en nadenken. Toch besloten dat ik zou blijven dus omdat Rob nu net even werk heeft. Al met al is dat ook super belangrijk. Maar ze bleven een tijd en was gepland dat Rob meekon naar de operatiekamer om Merel weg te brengen. Dit was ook even fijn voor mij om dat dan niet te hoeven doen. Geen prettig klusje.

Maar zoals te raden valt was er om 19.00 nog geen bericht van de operatiekamer en zaten we nog steeds te wachten. Ole werd het wachten zat en oma kan niet goed in het donker rijden dus helaas moesten ze toen echt gaan. Ik voelde me echt klote om achter te blijven had even steun nodig en dan wil je toch even er samen zijn. Maar helaas tanden op elkaar en afscheid. Ook rot voor de rest om weg te gaan. En toen weer wachten......Om 20 uur mocht ze dan eindelijk gebracht worden. Het hele proces gaat hier hetzelfde en ik werd lief terug begeleid naar de wachtruimte met merels knuffelaap in mijn handen en daar zat ik dan.

In mijn eentje in een Zweeds ziekenhuis te wachten op wat er komen ging. Ik heb even gejankt en ben toen teruggegaan naar de afdeling. Daar even zitten sms-en en kopje thee gedronken en toen weer terug. En wachten.........Om 21.30 kwam de chirurg vertellen dat het goed was gegaan. Geen kijkoperatie maar een sneetje en de blindedarm was idd ontstoken. Toen wachten op Merel die naar de uitslaapkamer werd gebracht. Toen alle controles en dat duurde dus nog ruim 2 uur totdat ze genoeg wakker was enz om haar terug te brengen naar de afdeling. Het was 00.30 uur. Met Merel ging het wel. Ze was erg ziek geweest van de morfine en ze had veel pijn. Zooo zielig maar ze was dapper. Om 1.00 uur ben ik echt in slaap gestort en we hebben gelukkig goed geslapen. De volgende dag was ze niks. Veel pijn in haar wond en nog heel moe. Ze sliep veel maar heeft ook heerlijk gegeten na 40 uur niets te hebben gehad!!!!

Om een uur of half 3 hoorden we dat ze naar huis mocht... Om een uur of 15.45 stonden Rob en Eva voor om ons op te halen. Onderweg naar een enorme snoepzaak langs de weg(zoals beloofd) en toen door. Merel werd bij thuiskomst verwelkomd met vlaggetjes en tekeningen van Ole en Oma en is toen in slaap gestort.

Ik had het persoonlijk even helemaal gehad! Heb een enorme huilbui gehad en zag het totaal even niet meer zitten. Ik dach gewoon dat we voorlopig alles wel even gehad hadden maar nee hoor!!!

Op tijd naar bed gegaan na een paar stevige glazen wijn en vandaag ziet alles er wat zonniger uit. Het is mooi weer en we bekijken alles per dag!

Merel gaat goed, loopt weer wat rond en zal snel opknappen.

Bedankt voor alle lieve berichtjes via mail en telefoon!

As dindag wordt onze Ole alweer 5 jaar. Maar wij hebben er best last van dat hij geen verjaardagsvisite krijgt en er niet een feestje op school is of met vriendjes.

Gelukkig is oma er nog en volgende week komen Mendel en Pol 2 dagen en daarna Opa en Oma Bommel. Dus zijn verjaardag wordt versnipperd gevierd.

Maar daarom zijn we vanmiddag met de hele familie gaan bowlen in Vimmerby. Dit vond hij helemaal geweldig. We hadden alle 5 een heus kadootje omdat we op zijn verjaardag waren uitgenodigd. Helaas is Merel al een paar dagen flink ziek. Ze heeft zich even opgeladen met een paar sinasprillen en heeft het volgehouden.

De bowlingbaan was erg modern. Ook allerlei hulpmiddelen als hekjes en een glijbaan voor de ballen. Maar ook nog een soort van duwstok zodat je de bal heel hard kunt duwen. heel grappig. Wat ze hier niet echt kennen is "gezellig"bowlen. Dus ik bedoel, de lichten gedimd,  gezellige bankjes in een half rondje en een drankje en wat vreetwerk. Het is fel verlicht en bij elke baan staan 2 gewone keukenstoelen. Drinken in een flesje en alleen achter je op een speciale plank. Echt wel gelachen hierom... Al met al was het gezellig, we hebben de bitterballen er maar bijgedacht. Thuis patat met worstjes (helaas de frikadellen komen met opa Bommel mee) gegeten. Hij ligt nu moe maar voldaan in bed.

Helaas is Merel weer flink afgeknapt. Heeft ontzettend pijn in haar buik. Al dagen en eet bijna niks. Het is echt zielig ze ligt af en toe te kermen. Als het morgen nog zo is gaan we voor het eerst het Zweedse medisch circuit eens uitproberen.

Gisteravond 3-9 hebben we de eerste ouderavond gehad op de school van Merel. Het was spannend om er heen te gaan. Hoe kijken ze ons aan, verstaan we wel iets, wordt er nog iets van ons verwacht....

Het was verzamelen in het schoolrestaurant "de regenboog". Het was behoorlijk druk. De nieuwe rector van de school stelde zich voor en er volgde een reclamepraatje voor de school. Tot zover was het redelijk te volgen. Daarna ging iedere ouder naar de desbetreffende klas. Daar kregen we een lijst uitgereikt met "discussiepunten". Het waren zeg maar verwachtigingen die wij van de lerearen konden verwachten en vice versa. Gelukkig mocht iedereen zich eerst nog even voorstellen en vertellen welk kind je in de klas had. Ik dacht dat ik het leven liet en ik zag Rob ook wat ongemakkelijk kijken. Ik durfde niet naar hem te kijken was bang dat ik in mijn broek zou piesen van het lachen en de zenuwen. gelukkig zei iedereen alleen zijn of haar naam en de naam van het kind. Pwieuuuwww dat was nog te doen.

Daarna dus de discussiepunten. Aan onze tafel zaten 2 moeders die ons gelijk herkende als de nieuwe Nederlandse mensen die op "hogen"woonden.

Zij hielpen waar nodig met de vertaling maar begonnen ons ook gelijk ongezuiverd te vertellen dat de sfeer in de klas al 4 jr niet goed was en dat de voormalige rector en voormalige leraren hier niets aan deden enz enz.

Daarna werdt het klassikaal en ging het er heftig aan toe. Er waren toch wat emoties die een aantal mensen erg hoog zaten. Toch liet iedereen elkaar uitpraten en bleef het vrij rustig. Maar goed, het was eigenlijk heel grappig om dit in een ander land mee te maken. Maar goed, er werd van alles beloofd en de vraag was of een ieder nu weer met een positieve instelling het jaar wilde beginnen.

Verder werd er geklaagd over het aantal leerlingen tov leraren...tssss 19 leerlingen in een klas met 1 en vaak ook 2 leraren. En als klas 5 erbij komt, en dit is met regelmaat zijn er sowieso 2 leraren. (28 kinderen in totaal) Ook is er nog een 3de die ook regelmatig groepjes begeleidt. Verder wordt Merel ook nog op dinsdagochtend door weer een andere lerares apart begeleid in het leren van de zweedse taal. Ehhhh hoe bedoel je weinig leraren???

Om iets voor 21 uur was het afgelopen (vanaf 18 uur) en gingen we doodmoe naar huis. We hebben in de auto natuurlijk vreselijk gelachen om dit avontuur. Al met al, elke dag maak je weer nieuwe dingen mee!