Rob zat er al een tijd mee in zijn maag. Hij miste de wekelijkse dartavondjes behoorlijk en struinde zo nu en dan internet af op zoek naar een nieuwe plek. Ook eens nagevraagd hier en nu dan eindelijk een plek gevonden waar ze zijn geliefde sport schijnbaar beoefenen.

Donderdagavond is het trainen in Mallila. Best een eind hiervandaan maar toch de stoute schoenen aangetrokken en gegaan. Het verschil is wat je in NL opdrinkt aan een lekker biertje drink je hier alleen op aan benzine. Daarna is het koffie tijdens het spel.

Rob is niet gelijk het type wat overal vol vertrouwen op afstapt dus ik wachte dan ook in spanning af hoe het zou gaan. We hoopten natuurlijk allemaal dat het succesvol zou zijn, ik heb tenslotte mijn jympa al, de meiden hun paarden en nu was hij aan de beurt. Na een 3 kwartier belde hij op. Hij stond bij het aangeven adres maar geen dartclub te zien. Ik de site nog eens opgestart en toen vertelde hij dat hij iemand zag lopen. Hij hing snel op en daarna hoorden we niets meer. Zal wel goed zijn dan dachten we. Om een uur of half 10 de telefoon. Hij klonk enorm enthousiast. Het was erg gezellig geweest. De persoon die hij op straat zag lopen bleek de penningmeester van de club en heeft hem er gelijk heengebracht. Het is een klein huisje waarin een keukentje en wat zitjes geplaatst zijn en 12 dartbanen. Hij werd hartelijk ontvangen en hij had al wat wedstrijdjes gegooid. Ze waren allemaal erg geinteresseerd in zo'n geemigreerde nederlander en er was dus genoeg te praten. Kortom, absoluut voor herhaling vatbaar. Dus morgen gaat hij alweer!! Zondagmiddag is er nl ook vaak een wedstrijd dus we wachten af of hij hier nu zweedse prijzen gaat binneslepen.....

In de auto denk ik veel na over dingen...en er is ten eerste genoeg om over na te denken en ten tweede zijn de afstanden hier dusdanig dat je daar ook regelmatig even de kans voor krijgt..

En zo dacht ik na over taal. Ben daar nooit eerder zo bewust mee bezig geweest maar nu wordt je daar natuurlijk dagelijks toe gedwongen.

Ik denk dan na over hoe dat ooit allemaal is onstaan en waarom alle talen zo verschillend zijn maar gek genoeg ook best vergelijkbaar. Een raar soort code is het taal en een machtig middel. In ons geval valt of staat alles ongeveer met taal. En ben ik toch verbaasd en trots hoe we ons nu al redden op taalgebied. Ik merk aan mezelf dat ik het leuk vind. Je wordt geprikkeld en uitgedaagd en geen enkele zin is vanzelfsprekend. Voor de verhuizing was ik bang om toch in een soort isolemend te komen door de taal die je niet beheersd. Wanneer kun je je gevoel duidelijk maken. Hoe merkt iemand die niet je eigen taal spreekt hoe je je voelt en wat je bedoeld. Nou, ik kan je vertellen dat gaat snel. Het ligt aan je eigen openheid en een portie lef om gewoon te gaan praten. Ook al weet je dat het heel erg gebrekkig is maar als je eenmaal los bent is er geen houden meer aan. In die fase bevinden wij ons nu en ik merk dat er geen angst is om niet begrepen te worden. Het is nl niet alleen de code van woorden maar lichaamstaal en gebaren hierbij is misschien wel 50 % van het begrip. Ik merk dat mensen zonder taal aan me zien hoe het gaat doordat ze vaak precies op het goede moment zonder dat ik iets hebt gezegd vragen of ze kunnen helpen of vragen hoe het met me gaat. Dat geeft me veel vertrouwen en daardoor ga je wel gesprekken aan met mensen die je ondertussen al aardig lief zijn geworden over gevoelens. En ook belangrijk is dat je vaak dacht of aanneemt dat mensen die een andere taal spreken ook anders zijn. Dat is natuurlijk zo er is een andere cultuur dus andere gewoontes en gebruiken maar in de basis is een mens gewoon een mens ongeacht taal. De gesprekken zijn dan ook niet anders dan dat ze in nl zijn. Op het werk gaat het over de werkdruk (eehhhh welke?) en over het niet kloppen van het loon, de leidinggevende en allerhande zaken. Met meiden onderling over relaties, sex, en kinderen... Het is dus heel grappig om te zien en te ondervinden dat taal nooit een barriere moet zijn om zoiets te doen. Want als je openstaat om de taal te leren zal het heel snel gaan. Een paar jaar geleden was in ons geval "zweeds" een soort gebrabbel en gezang van klanken" Alles aan elkaar en geen aparte woorden te onderscheiden. Nu een paar jaar verder worden er langzaam zinnen gevormd, kun je woorden onderscheiden en beginnen we het echt te snappen.  We luisteren naar de radio of kijken naar de tv en beginnen zowaar de code te kraken...

Elke dag komen er nieuwe woorden bij waarvan je dan weer meer dan de helft vergeet maar er blijven er ook steeds meer hangen die je dan zo snel mogelijk moet gebruiken om het je eigen te maken. Ik ben dus ook net een papagaai. Want als ik iemand wat hoor zeggen en ik krijg de kans het ook te gebruiken dan doe ik dat. Vaak is dat op het werk. Als je iemand naar de toilet helpt of in de rolstoel en ze kunnen gaan zitten dan zeggen collega's "varsågod och sitt". Dat betekend "ga maar zitten alstjeblieft" . En nu als ik alleen ben doe ik het ook en moet ik van binnen erg lachen om mijn eigen pagaaiengedrag...

Fijn is het ook dat je in dit proces samen opgaat. Gelukkig spreken we allebei even "beroerd, maar toch al goed" zweeds. Rob is ook hierin wat meer bedachtzaam en zal minder snel iets zeggen. en ik lul gewoon een end raak totdat ik zelf soms verstrikt raak in wat ik wil zeggen. Hij kan dan heel droog in het nederlands reageren en vraagt dan wat ik nou eigenlijk bedoel???En daarna komen we er samen uit en snappen de zweden uiteindelijk ook wat we bedoelen. We vinden het allebei leuk om te leren en de taal is vriendelijk en soms ook grappig. Je klank verandert in je stem als je zweeds praat en ik vind het nog steeds fascinerend om te luisteren naar zweedse gesprekken. Ik vind het vooral zo "knap"dat ze het kunnen...hahaha slaat nergens op maar als je een jochie van 4 vloeiend iets hoort zeggen dan knars je wel ff met je tanden en ben ik "mycket avundsjuk"

Zo daar zijn we weer even. Even tijd genomen om de boel wat bij tewerken. Is altijd lekker om van je af te kunnen schrijven en de boel nog eens op een rijtje te zetten.

Het gaat hier naar omstandigheden goed. Het was natuurlijk een heuglijke dag afgelopen vrijdag toen daar ineens uit het niets 5 persoonsnrs verschenen via de email....

Op donderdag kregen we een brief van de belastingdienst (skatteverket) dat zij nog papieren miste. Het is een ingewikkeld verhaal maar je kunt op meerdere punten in aanmerking komen voor dit persoonsnr. Wij hebben aangevraagd op basis van een eigen bedrijf. Maar daar wilde ze weer een registratie van hebben van jaja gewoon hun eigen belastingdienst maar dan weer een andere afdeling...waar wij dus alweer een tijdje op wachten maar nog niet binnen hebben. Om een lang verhaal kort te maken, na de komst van deze brief was de stemming natuurlijk ronduit klote....de moed zakte ons echt tot onder onze schoenen en ook de kids waren het zat. We zagen het niet meer zitten en het liefst waren we zo teruggeflitst in onze oude vertrouwde leventje..maar dat gaat niet dus tranen drogen bij iedereen en doorgaan. We hebben het gourmetstel tevoorschijn gehaald en zijn gaan gourmetten. Onze buurvrouw kwam even onverwacht binnen trouwens midden in dit familiedrama en zag al onze roodbetraande ogen en wist niet zo goed waar ze kijken moest. Ik heb de zaak maar opengegooid en verteld wat er was (al huilend..) ze vond het vreselijk en was erg lief...

Het eten was lekker en de fles wijn en biertjes ook..en het was een waar troostmaal. Vrijdagochtend besloten we zelf gewoon de desbetreffende persoon van skatteverket maar eens te bellen want jawel in de brief stond een rechtstreeks nr. de mevrouw was enorm aardig en geschokt dat wij zo hopeloos waren. Ze vroeg mij of ik werkte en of ik misschien niet kon regelen dat mijn baas een briefje of email kon schrijven waarin stond hoeveel uur ik had gewerkt vanaf augustus en hoeveel uur zij denken dat ik zal werken de komende 3 mnd. als dat nl meer zou zijn dan 5,5 uur per week dan konden we zonder probleem op basis hiervan een persoonsnr krijgen alle5! Direct in de auto gestapt en naar mijn werk gereden voor een gesprekje. Zij wilden natuurlijk alle medewerking verlenen en ze heet gelijk ook die mw van skatteverket gebeld om even te controleren of wij alles wel goed hadden verstaan...nou, dat hadden we. ze heet het briefje verzonden en nog geen 10 minuten later verschenen er bij haar 5 persoonsnrs in de email... ONGELOVELIJK....als we dit dus eerder hadden geweten...

We waren natuurlijk dolblij. Maar rob was ondertussen werken en precies vrijdag was zijn abbonenment van de nldse mobiel afgelopen dus ik kon hem niet bereiken om het laaste nieuws van de persnrs te melden. Wij hup in de auto gestapt met allemaal een a4tje op onze jas gespeld waarop in koeieletters ons persoonsnr stond. Zo kwamen we binnenlopen en hij wist niet wat hij zag. We zijn daarna lekker gaan eten met zijn 5en en het was bijzonder...

Nu zijn alle nrs doorgegeven aan de benodigde instanties en zijn we bezig met het kijken naar een 2de auto. we gaan achter internet aan en telefoon en tv..

je kunt hier ook van die complete pakketten krijgen dus even uitzoeken wat het beste bij ons past nu.

Wat een verhaal he? , stja, we zijn er best nog een beetje beduusd van.

Nu gaat ook de auto overgeschreven worden en de aanvragen de deur uit voor de verblijfsvergunning... ach eens kijken wat dat voor heuvels gaat geven.. Wel is het heerlijk weer even een stapje verder te zijn en weer aan de slag te kunnen met allerhande administratieve zaken. Vandaag is iedereen weg dus zit de hele dag al achter de computer en printer...

Net tussendoor even boer zoekt vrouw gekeken...ontspanning en ergenis ook "blehhhhh AAD!!"

Dan nu eindelijk het antwoord op de vraag wat is Ullared?? Afgelopen donderdag ben ik met 8 andere meiden 2 dagen afgereisd naar het grootste warenhuis van heel scandinavie, genaamd Ullared. Het ligt hier bijna 4 uur rijden vandaan. Het is een must om dit meegemaakt te hebben en ik was dus erg blij dat ze mij vroegen mee te gaan. Het is een jaarlijks terugkerend uitje van 2 dagen. Ze gaan met een busje met daarachter een knots van een aanhanger. Van te voren kreeg ik opdracht om alles aan op of onder mijn gezinsleden te meten zodat je van alle maten volledig op de hoogte was. Voeten omtrokken en daarna begonnen aan het verplichte lijstje wat je echt nodig hebt. Er was mij opgedragen bij het maken van het lijstje te denken aan de komende feestdagen. hier is kerst erg belangrijk maar wij vergeten onze goedheiligman hier in zweden niet hoor! Nu nog even afwachten of hij ook aan ons denkt... Om kwart over acht was het verzamelen bij Annelie thuis. Mikaela en Annelie stonden je al op te wachten op de veranda met jawel...een glas rode wijn! Ik had mijn knackerbrod nog in mijn kiezen zitten en had al een glas in mijn handen. Het smaakte trouwens prima wat me dan wel weer een beetje zorgen baarde. Al snel volgde de rest van de groep en ook de bus kwam voorrijden. Aanhanger werd vakkundig aangekoppeld nog een glas wijn achterover geklokt en toen was het tijd om te gaan. in de bus ging iedereen los op zweedse nick en simon muziek en de stemming zat er goed in. Nog een fles rose en plastic bekertjes kwamen tevoorschijn, cider werd gedeeld en regelmatig was er een piespauze. tussen de middag gelunched met een heerlijk glas rode wijn. Daarna ben ik gestopt met de wijn want ik wilde nog iets van het warenhuis gaan beleven ook. Het was best vreemd voor mij. Ik moet me natuurlijk enorm inspannen om de gesprekken te kunnen volgen en ben dus ineens een stille toehoorder in de groep. Voelde wel wat onwennig maar het is nu eenmaal zo en heb er wel van genoten. Ze waren ook stuk voor stuk heel behulpzaam voor mij en er werd regelmatig gevraagd of ik het kon volgen en of het goed ging met me. In het begin van de middag kwamen we dan aan in Ullared. Het is een dorpje wat hier volledig op draait. Om het warenhuis heen zijn enorme parkeerplaatsen. Aparte voor touringcars, campers, auto's met aanhanger enz. Verder nog meer winkels die allemaal meevaren op het succes. Restaurants, cafe's. Er wordt momenteel gebouwd aan een hotel en een km verderop ligt Ullared's camping en stugapark. Er werden voor de ingan afspraken gemaakt over hoe laat en waar we fika (pauze met wat eten en drinken) gingen houden en toen iedereen een karretje met je eigen nr en kleur had gepakt namen we afscheid. En dara stond ik ineens..in mijn eentje in deze enorme chaos. Het vloog me enigzins naar mijn keel en dacht even "ik ga terug" ...maar als shoppingliefhebber heb ik mezelf herpakt, ben even naar de wc gegaan en heb toen een kaart gepakt(jawel een echte kaart en je hebt het nodig) en besloot eerst naar de kelder te gaan. De rest ging vanzelf. Langzaam kwam ik in de shoppingmode en voor ik het wist was het half 4 en tijd voor fika...een groot glas cola en een krakeling. Gelukkig waren er nog een paar meiden gestopt met alcohol dus dat kon ik ongestraft ook doen. We hadden trouwens pauze in de "sportsbar" dit is midden in het warenhuis. Hier zitten veel mannen. Er hangen een aantal grote schermen en overal kleine schermpjes waarop allerlei sporten live worden uitgezonden. Dus als de mannen het shoppen zat zijn gaan ze hier lekker zitten met een biertje. Hoe bedoel je rolpatroon.... Maar goed, ik zat niet rustig want ik wilde weer door. Zat er helemaal in en begon er vreselijk lol in te krijgen. Vergat alle zorgen om me heen en genoot van het in alle rust (nou ja rust) langs de schappen te wandelen. Mijn meetlint in de zak en alle maten paraat. Heb me trouwens nog vreselijk verwond met de meetlint en had bij het meten van een skipak voor Ole een enorme snee in mijn duim. Geen tijd voor de EHBO, zakdoek eromheen en doorgaan! O, ja nu zul je denken waarom gaat iedereen naar Ullared. Ik vergeet dus te vermelden dat alles dus veel goedkoper is in Ullared. Zo dat moet wel even duidelijk zijn. Klein voorbeeldje. Ole heeft hier echt een goed winteroveral nodig en dara had ik in Vimmerby al naar gekeken bij verschillende winkels maar dan betaal je al gauw 75 euro. Nu heb ik dus een prachtig skioveral voor 35 euro! En zo is alles dus relatief goedkoop. Maarje raakt ook in een soort roes en koopt dus veel en veel te veel! Om 19.30 wa sik bij de kassa waar we weer zouden verzamelen. Schrok me een hoedje natuurlijk van het eindbedrag en zweet op mijn rug van het inpakken. Je koopt een speciale enorm grote Ullared tas en die zat stampvol. daarna na de auto en naar het park. Daar was eten besteld en hebben we in het huisje heerlijk gegeten en natuurlijk gedronken. Ik had nog een ontzettende blunder. Mikaela had van te voren via sms gezegd wat ik mee moest nemen. Hierbij zat onder andere "sängkläder", waarvan ik dacht dat dit pyama was. Maar toen ik iedereen lakens en dekbedhoezen uit de tas zag pakken begon ik me een beetje zorgen te maken. Ik heb het eerst even aan Mikaela opgebiecht die vervolgens lachend de kamer in rende en het eventjes schaamteloos in vloeiend zweeds vertelde. Al snel kreeg ik van alle kanten dekens en kussen toegestopt dus ik lag er gelukkig wel warmpjes bij. Daarna was het tijd voor de modeshow. Iedereen moest iets of meerdere stukken tonen. Het nivo daalde snel en het varieerde van gekochte "oma"onderbroeken voor een schoonmoeder tot de "luciajurk met kaarsje". Dat laatste was jawel van mij...In Zweden vieren ze op 13 december "lucia".  Er is dan een viering op school waarbij de 3 de en 6de klassers de zaal in moeten komen lopen met een soort lange witte katoenen jurk, met kanten kraagje en een plastic kaarsje in hun hand. Maar goed dit even tussendoor...Je kunt je voorstellen dat Eva erg blij was toen ze de jurk zag en het idee dat ze dat binnekort publiekelijk moet tonen! De modeshow was dus een groot succes. Om een uur of 1 half 2 gingen we eindelijk slapen want om 7 uur ging de wekker weer. s'ochtends heerlijk ontbeten en om 9 uur liepen we gezamelijk met een paar duizend andere shopaholics de ingang weer in. Tot 14 uur gewinkeld en weer schandelijk veel uitgegeven. Ik was echt kapot. Toen nog lekker gelunched en de terugreis kon beginnen. De aanhanger zat echt stampvol en in de auto was het volgens traditie tijd om de kassabonnen te tonen en het eindbedrag bekend te maken... Ik zal het nu ook even bekend maken wat wij met 9 meiden in totaal hebben gespendeerd. In Zweedse kronen was dit     75.400sek... in euro's is dit ongeveer €8767 . Knap he? We hebben bij elkaar 1580 artikelen gekocht. Vreselijk gelachen om dit allemaal uit te rekenen. Het was ondertussen trouwens behoorlijk winter geworden en de terugweg was best zwaar, ijs op de weg dus de chauffeuse moest zich tussen alle drukte goed concentreren. Maar om 20.30 reden we moe maar voldaan Vimmerby binnen. Rob en de kids waren al bij Annelie en konden dus mooi helpen sjouwen!

Het was al met al een heel bijzondere, leuke, zware maar goede ervaring. (behalve voor onze bankrekening).....

Nog even wat weetjes over Ullared:

Er is een aantal weken geleden een record bedrag verkocht op 1 dag. Dit was nl bijna 31.000.000 sek. Ongeveer 3,8 milj. euro!!

Het is 30.000 m2 groot. Er zijn 69 kassa's. Er kunnen 6500 klanten tegelijk naar binnen. Er zijn op de record zaterdag (13 okt) 5000 lunches verkocht in het restaurant. 60.000 paar sokken en 4.000 spijkerbroeken.

Het was leuk!
 

De wintertijd is hier ook ingegaan vannacht. Ik was dit even vergeten en dus zit ik lekker vroeg van het uitzicht te genieten. Het heeft hier behoorlijk gevroren zo te zien vannacht en nu is het buiten -4,2 gr.

De zon komt langzaam op en schijnt over de bevroren bijna kale bomen. De rest van de natuur is wit van de rijp. Het is een prachtig gezicht!

Net even door de tuin gewandeld en dan ben ik blij met onze beslissing, ondanks alle tegenslag even een moment van geluk! En die momenten proberen we te pakken en vooral op te slaan en om te zetten in energie om de boel op de rit te krijgen!

De afgelopen week is rustig verlopen. De kinderen gaan op zich erg lekker. Merel geeft nog wel aan dat ze alles in NL mist. Met name vriendinnen en paarden en dat ze best terug zou willen maar ze is niet meer zo boos en verdrietig als een paar weken geleden. Ze is vrolijk en gaat met plezier naar school. Na de herfstvakantie gaat ze op de school waar ze nu zit wat meer intergreren in klas 4. Dit is om de taal goed te trainen. Ze zal mee gaan doen met gym, textiel en handenarbeid. We hebben ook voorgesteld om haar 1 dag terug te doen naar haar eigen school om het contact te behouden. Hier gaan we na de herfstvakantie verder mee. De schoolkatalogus met alle schoolfoto's van de hele gemeente is ook binnen en daar staat ze prominent op een foto tijdens het buiten spelen!

Ole went wat meer op school maar het er naartoe gaan blijft wat moeilijk. Afgelopen donderdag hebben we hem voor het eerst zonder huilen weggebracht. Op school zeggen ze dat het prima gaat. Hij praat de hele dag vertelde de juf. Maar gewoon in het nl's en dat vinden ze erg grappig. Hij zit dus niet stil in een hoekje maar kletst en kletst de oren van hun hoofd. Zij praten gewoon in het zweeds terug en hij schijnt een boel te begrijpen. Thuis vraagt hij heel erg veel wat woorden betekenen in het zweeds en hij zingt ook al af en toe wat.

Aan tafel zong hij van de week ineens dit " ingen cykel, ingen bil, ingen farlig krokodil?" Dit zingen ze altijd als ze de weg over moeten steken bij school. En het betekent "Geen fiets, geen auto, geen gevaarlijke krokodil? "   (die krokodil was niet zo moeilijk te raden denk ik?)

Het komt best goed met hem verwachten we. Afgelopen dinsdag heb ik hem opgehaald op de fiets. Dacht laat ik eens sportief zijn. 15 km is het totaal maar pffff ik was echt kapot. heuveltje op heuveltje af...De juf haar mond viel open toen ze me aan zag komen. Dat is hier niet echt gebruikelijk dus ik had echt bekijks op mijn grote NL'se fiets met het rek voorop.

Eva draait lekker. Ook zij gaat steeds meer naar haar eigen klas. Dit voelt erg goed en het is "gewoon" school zegt ze. Het kind waar we van hadden verwacht dat ze het het meest moeilijk zou krijgen draait bijna zonder problemen nu haar nieuwe leventje in. Na de herfstvakantie worden haar lessen ook uitgebreid naar textiel, frans en nog wat uren in haar eigen klas. In de internationale klas is het ondertussen behoorlijk internationaal geworden. Afgelopen week zijn er 2 kinderen uit afganistan bijgekomen. Meisje van 15 en jongetje van 13. Tsja, en dat zijn geen kinderen van ouders die er altijd al van droomden naar Zweden te gaan denk ik.  Na de vakantie komen er ook nog kindjes uit een ander ver land, ze dachten Cambodja maar dat wisten ze niet precies meer. Door Ulla was gevraagd aan de meiden om ze een beetje te begeleiden en dat hebben ze gedaan. Zo is het mooi om te zien dat ze na een korte tijd en zelf nog vol in het "wenproces" zich al wat verantwoordelijk voelen. En merken we dat ze nu weten hoe die kinderen zich moeten voelen. Een levenslesje van grote klasse. Dat staat niet in de schoolboeken beschreven was laatst een mooie zin uit een email die ik van iemand kreeg!

En dat is absoluut waar. Eva gaf van de week aan dat als we nu zouden besluiten terug te gaan ze dat absoluut niet leuk zou vinden. ( ze hoort wel eens wat roepen, hihi) We hadden een gesprek over de invloed van alle "negatieve" zaken op het gezin. Is zo leuk dat je dat soort gesprekken kan hebben met je kind! Toch ervaarde zij ook een boel positieve dingen en dat sterkt je weer in je gevoelens.

Dus  adem in adem uit en op naar een nieuwe week. Rob zijn laatste week gaat helaas in bij Lasse. Het is jammer maar er wordt hier en daar wel gevraagd naar zijn cv. Lasse doet enorm zijn best en boort al zijn contacten aan. Dit blijft gewoon een gevoelig onderwerp en daar piekeren we best over natuurlijk. Maar ook wat dit betreft is het een kwestie van lange adem! Hij doet zijn best en meer kun je niet doen.

En over lange adem gesproken...het persoonsnummer heeft zich ook nog niet gemeld. As dinsdag is dat 5 weken geleden dat alle papieren in orde leken te zijn en niets ons in de weg kon staan...

Pea(onze steun en toeverlaat in alle financiele en administratieve zaken) heeft nu contact met de belastingdienst opgenomen en dat is ook weer kwestie van wachten! Verder kregen we bericht dat onze auto uiterlijk eind december gekeurd moet worden of overgezet zijn op zweeds kenteken...maar dat kan allemaal nog niet omdat blablablabla...dus als het inderdaad allemaal heel lang duurt zullen we met de auto terug moeten om deze in NL te laten keuren want dat mag niet in het buitenland. En als je het niet doet dan krijg je een boete...nou is een boete wel even goedkoper voorlopig dan de reis terug maar je zit ws ook met je verzekering..

De zorgverzekering blijkt ws ook iets anders als dat we van te voren geinformeerd hebben bij de zorgverzekering en nu moet er een toetsingsformulier ingevuld worden zodat gekeken kan worden of we wel verzekerd zijn hier met de zorgverzekering van NL. Eerst zou dit zo zijn omdat ik onbetaald verlof heb en nu is dat nog maar de vraag? Ach, lekker formuliertje om romantisch bij kaarslicht met een glaasje wijn erbij weer samen in te vullen!! Met een beetje pech kunnen we de blindedarm operatie lekker zelf betalen. Want hier zijn we ook nog niet verzekerd omdat.....Niemand mag hier momenteel dus ook maar iets risicovols doen want we zijn als de dood dat er iets gebeurd.

Zo even een heel klein tipje van de sluier van de administratieve kolerezooi die je er gratis en voor niets bij krijgt...Al zin in gekregen om te emigreren? En ik kan je verzekeren dat het echt een klein tipje opgelicht is hoor! De rest willen we jullie besparen! Nu gaan we gewoon lekker door met de leuke dingen en de zaken die wel goed gaan. Wb de sociale contacten gaat het goed. Vorige week zijn Lasse en zijn vrouw Titti hier geweest en hebben we heerlijk gegeten. Vlaams stoofvlees van Rob en duivelse kaasfondue. ze zaten te eten!!! En ze hadden al snel een "vrijdagsbroek" dat betekent hetzelfde als "je broek op de vreethaak"! Dus veel te veel gegeten hebben!

Heerlijk gepraat en gelachen! Alles in het zweeds en nieuwe woorden geleerd. Rob is nog bezig nmet het ontdekken van de dartaktiviteiten hier in de omgeving en hoopt snel weer eens een pijltje te kunnen werpen.

Ikzelf ben al 2 keer naar jympa geweest. Dit is een soort arobics maar dan niet echt met dansen. het is steeds 1 pas of oefening op muziek maar geen en dat is voor diegene die mijn danscapaciteiten kennen belangrijk om te weten COMBINATIES! Het is heel ongedwongen en geen strakke gladde sportsschoolpakjes enz. Gewoon in de gymzaal van de school van Eva en allemaal in een grote kring. Er doet mee van jong tot oud van dik tot dun. En iedereen doet het op haar eigen tempo en hoeft niet allemaal dezelfde kant op (godzijdank voor mij dan weer)

Hier krijg je natuurlijk ook weer nieuwe contacten van en dat is leuk! Nieuwe mensen leren kennen is onze nieuwe hobby geworden!

De beesten gaan eigenlijk ook heel lekker. Ook wel eens leuk om daar wat over te schrijven. Onze huisbaas vroeg ons laatst of we last hadden van muizen waarop Rob heel droog antwoordde dat de muizen meer last van ons hadden...Het zijn gewoon echt gruwelijke moordmachines geworden maar voordeel is dat we echt geen muis hebben!

Van de week zaten rob en eva aan de keukentafel en Sem zat er gezellig tussenin op tafel. Ineens uit het niets kotst hij zo een half vergane muis uit. Echt bijna bij ze op schoot...Zo ontzettend vies maar we kwamen niet meer bij natuurlijk!

Zappa is nog steeds erg fit en speurt als een ware waakhond het bos door. Niet meer los want ze is zo doof als een kwartel en ze ruikt wel allerlei wild dus dan raak je haar zo kwijt. Is 1 keer gebeurd dus dat moesten we maar niet meer doen.

Maar van haar verkalkte ruggenwervel heeft ze geen last meer. Ze is vrolijk en lijkt zich prima gesetteld te hebben hier op Hogen!

Het nieuwe adres waar Eva en Merel paardrijden is ook echt geweldig. Ze hebben daar 9 fjorden (incl 2 veulens) en een stier.

De plek is adembenemend mooi en de mensen erg aardig. Voor een schijntje mogen ze daar 2 x per week (of meer als ze dat willen) komen rijden, borstelen, knuffelen enz enz

Ze hebben vorige week hun eerste bosrit gemaakt samen met een NL's meisje wat hier al 5 jaar woont. Woensdagavond hebben ze in de bak gereden en gaf Annelie (eigenaresse) ze nog les ook. Zij is nu hoogzwanger maar als ze eenmaal bevallen is zal zij ook regelmatig meegaan het bos in en ze van alles leren.

En ik ga ook beginnen. Het zijn hele lieve paarden en ik heb er echt zin in. Vandaag hebben de meiden heerlijk in het weiland gereden. Het was natuurlijk allemaal wit en zo mooi. Strak blauwe lucht! Mooie foto's gemaakt waarvan ik er een aantal in de galerij zal plaatsen zo.

Vanmiddag heb ik uitgestapt,   oooooo wat geweldig!

Ach, ik lees net het hele stuk aan Rob voor en we komen tot de conclusie dat het leuk klinkt als je het leest..hihihi meemaken is een andere zaak. De tranen van geluk, verdriet en frustratie vloeien hier behoorlijk door elkaar. Het is een absolute survival maar als het allemaal achter de rug is hopen we dat we kunnen zeggen....

 "het was de moeite waard!"

Vanmiddag hebben we om 13 uur een gesprek gehad op school. Dit keer met de directeur, en 2 rektoren. Het stelde niet veel voor, althans de boodschap des te meer want na onze brief en er nog eens over nagedacht te hebben leek het ze prima dat Eva als uitzondering in klas 6 gaat beginnen!!! Dat is een grote opluchting voor ons en nog meer voor Eva! Ze zal nu langzaam maar zeker steeds meer in de gewone klas gaan. Nu gymt ze al mee maar ze zal ook met textiel, muziek en over een tijdje ook bij bv Frans mee gaan doen.

De periode in de intern. klas loopt ip tot kerst maar kan nog verlengd worden. Het is hoogstwaarschijnlijk zo dat ze dan een aantal uren per week nog naar de internationale klas gaat maar overwegend in de gewone klas. Ze heeft er zin in en is erg positief!

Het was een lekker weekend. ik was sinds vele weken het hele weekend vrij. Als invalkracht weten ze je nl in het weekend vaak wel te vinden.. Op zich niet erg zolang we het 1 autoprobleem nog hebben maar het was ook welkom even vrij te zijn met zijn allen. Op zaterdag zijn we op tijd in de auto gestapt naar Linkopping om te shoppen. Jawel, met het hele gezin naar een winkelcentrum. Gedurfd...hoor ik iedereen denken. En inderdaad maar we hadden wel afgesproken dat ik met de meiden uiteindelijk even zou afslaan richting schoen en kledingzaken. Het lijstje moest nl wel even afgewerkt worden. Rob en Ole hebben het winkelcentrum doorkruist van de speeltuin tot de ikea en terug en toen belde hij uiteindelijk dat ze allebei scheurdn van de honger en of we eindelijk klaar waren....we waren er slechts een uur of 3???? maar goed, nog een aantal noodzakelijke zaken gekocht waaronder schoenen. Merel had al snel schoenen gevonden maar voor Eva wilde het niet lukken. Uiteindelijk een prachtig paar schoenen behoorlijk boven budget maar wel helemaal naar het zin en goede kwaliteit. Toen hadden we afgesproken bij een grote schoenenzaak vlakbij de auto en mc donalds zodat we met wat chantage Ole nog even een paar sneeuwlaarzen aan konden meten en toen was het kritieke punt van shoppen met Ole wel bereikt. Hup een happymeal erin en de stemming was weer prima! Op de heenweg hebben we nog een buizerd langs de weg gevonden. Hij was ws net aangereden en ook hier zijn er mensen die doorrijden en niet de verantwoording nemen voor een beest! Nou, Rob en Eva zaten voorin en zagen het tegelijk... We waren vlakbij de plaats waar onze huisbaas en zijn vrouw wonen dus die gebeld. We waren welkom. Toen we daar kwamen waren de meiden gelijk in rep en roer. Ze hadden in de tuin een paard en een ezel....Dus die vermaakten zich gelijk goed. De buizerd heeft het uiteindelijk niet gehaald. Hij moet dan de hele winter in een een of andere opvang en omdat het niet om een zeldzaam soort gaat laten ze hem inslapen... Helaas, maar hij is niet hulpeloos gestorven midden op de weg na uren lijden...

Op de terugweg hadden we afgesproken nog even langs te gaan. Ze hadden heerlijke appelcake gebakken en we hebben dus koffie met cake gehad en gezellig gekletst. De volgende keer als we komen mogen de meiden rijden. Ze hadden nog een leuke tip wb paarden. Bij ons vlakbioj woont een rouw met allemaal fjorden en daar kun je ook heen om te rijden en te lessen enz. Ze heeft gelijk voor ons gebeld en we waren ook daar van harte welkom.

We waren uiteindelijk s'avonds om half 7 thuis met tassen vol kleding voor de kids. Zondag zijn we lekker thuis geweest, het weer was niet best. Haardje aan, rob laatste gedeelte van de meidenkamer gewit. Gooische vrouwe gekeken, spelletje gedaan enz enz. Nog even het bos in met de kids en wat herfstfotootjes gemaakt. Om 16 uur had ik afgesproken bij die mensen met de paardjes vlakbij ons. Weer een prachtige plek en idd een heleboel paardjes (fjorden). Een tijd staan te kletsen. De meiden en ook ik...jaaaa, ik ga er ook aan beginnen nu zijn welkom. Om de kosten hoeven we het niet te laten en ze kunnen er hun hart ophalen. Lekker bosritten maken, dressuur, springen, poetsen alles is mogelijk. Ze heeft ook een stier waar ze op rijdt?!? ja, echt een stier...grappig he?

Toen weer terug naar huis, we waren best afgekoeld in dat vieze herfstweer! Heerlijk wijntje ingeschonken en toen was het weekend weer voorbij!

Het is niet normaal maar moet nog even van mijn hart dat we hier zo vreselijk moe zijn vaak. Overdag niet hoor, bruisen van de energie maar s'avonds na het eten en alle standaard aktiviteiten storten we hier volledig in. Ik kom net om 21.05 boven...ligt Rob gewoon te snurken!! Ik hem nogal verongelijkt wakker geschud met de vraag wat dit te betekenen had?? Ik was zooo moe was het antwoord... Ik wilde eigenlijk boos worden maar het is helaas maar al te herkenbaar! We slapen hier als ossen...maar echt romantisch is het niet geloof ik?

Neem een plan voor emigratie. Zorg voor een paar jaar tegenslag op allerlei gebieden. Ga de verhuizing aan. Voeg hierbij 100 kg aan administratieve rompslomp wat het liefst niet al te soepel verloopt. Doe er een flinke scheut bureaucratie bij van allerlei instanties. Wat onzekerheid over zaken als persoonsnummer en werk. Roer dit rustig door elkaar terwijl je hier en daar een paar gelukkige momenten toevoegd. Weeg nauwkeurig 500 kg avontuur af en voeg dit aan het beslag toe. Wat onrust, ongenoegen en een liter tranen en zet het in de koelkast op wat af te koelen. Haal het er weer uit en ga weer door met de bereiding. Herhaal deze handeling een keer of wat en hoop daarna dat het beslag tot rust komt. Giet het in een cakevorm en zorg dat deze in een warme, rustige omgeving uiteindelijk heel uit de vorm komt!

Gister (donderdag) zijn we gaan kijken bij de juf van Merel's school. Zij heeft veel paarden en via via erachter gekomen dat ze les geeft. Helaas tot de winter is ingezet want ze heeft geen binnenbak. Maar we waren van harte welkom. Wat een mooi plekkie weer zeg! Merel en eva gelijk verkocht door al het paardenvee en ze mochten borstelen enz enz. Daarna de les gekeken. Merel mocht meedoen want er was een pony vrij. Ze heeft gelijk gesprongen, en ze zat er gelijk goed in. De juf gaf haar veel complimentjes en kon zien dat ze al een tijdje aan paardrijden deed. Merel glom van oor tot oor eenmaal op de rug van "tilda". Een heel pittig paardje wat graag hard gaat, en dat is precies wat Merel wil! Eva kon helaas nu nog niet meedoen. ze gaat nl vragen of Eva op 1 van de pension paarden mag lessen. Maar dat is ws volgende week geregeld. Aan de rand van de bak nog even kennis gemaakt met de man des huizes die vertelde wel eens in NL te zijn geweest. Hij sprak een plaatsnaam uit waarop Eef en ik elkaar aankeken met zo'n blik van "zegt hij nou Heerhugowaard" Ja, hoor, idd hij was op werkbezoek geweest bij "alisun" in Heerhugowaard. Behoorlijk wat commotie natuurlijk toen we vertelde dat we daarvandaan kwamen. Zo grappig, wat is de wereld dan toch weer klein! Dus deze stap is ook gezet, paardrijles geregeld weer een beetje goed nieuws!