Vroeger op school begonnen wij de week altijd met een liedje " een nieuwe dag een nieuw begin zeg zie jij daar wat in???"

Gek maar die tekst is mij altijd bijgebleven en zo met het ingaan met het nieuwe jaar kwam het ook in mijn hoofd en neuriede ik het waarop ik van het woord dag maar jaar heb gemaakt. En ja, ik zie er best wat in. Het voelt lekker om 2012 weer achter te laten en door te gaan. Voor mij kan de tijd soms niet hard genoeg gaan. Hup flits door het eerste jaar heen dan hebben we dat maar gehad. Laatst (in de auto, weet je wel waar ik tijd heb om na te denken) bedacht ik me wat nou als het ineens weer bv 12 augustus was.....ahhhhhhhh de rillingen liepen over mijn rug bij de gedachte wat er dan allemaal weer opnieuw voorbij zou komen...Slaat natuurlijk nergens op maar ik ben een ster in rare gedachtes...

Maar goed we starten met een schone lei in een bijna gedooid winters landschap. In de weilanden en tussen de bomen nog wel sneeuw maar de wegen "schoon". Heel jammer maar niks aan te doen. Oud en nieuw was rustig. Overdag waren we uitgenodigd bij Annelie en Hakan. Die hebben ieder jaar de traditie om op oudjaarsdag achter hun huis een grote bbq neer te zetten en een groep mensen uit te nodigen. Je neemt je eigen eten en drinken mee en gaat goed warm aangekleed hierheen. Daarbij is een flinke heuvel waar alle kids kunnen sleeen. Het was een leuke ervaring! Op oudjaarsdag heb ik met Oma ook nog voor het eerst oliebollen gebakken. Met echt deeg gemaakt met verse gist! Hmmmm, zalig!!! s'Avonds hebben we oude filmpjes van de kinderen gekeken, dat was heel grappig. Ook hadden we vuurwerk wat prachtig klinkt en er pachtig uitziet met van die bossen op de achtergrond. Ik denk dat alle elanden spontaan hun gewei verloren zijn van schrik want zoveel vuurwerk is hier niet...onze buurvrouw van in de 70 is er in ieder geval wakker van geworden. Maar aangezien ze vreselijk blij is met dat enige nederlandse gezin wat zo ontzettend goed zweeds praat...(jaja) en met van die welopgevoede kinderen (ze praat geen nederlands dat moge duidelijk zijn) heeft ze van de vuurwerkshow genoten.

Even kort over Eva. Die heeft het vanaf haar verjaardag en met alle feestdagen erg moeilijk gehad. Heeft aangegeven niet blij te zijn en last van heimwee te hebben. Logisch natuurlijk maar heel naar voor haar. De kerstvakantie was daardoor wat minder leuk. Maar dat is gelijk ook het probleem. Vakantie in een periode als waar ze nu in zitten is niet goed. Ze vallen of staan bij regelmaat en dat is heel duidelijk te merken. Blij heel blij zijn we dus dat de vakantie over is want vanaf afgelopen dinsdag toen de scholen weer begonnen zijn klimt de stemming weer gestaag. Ze vind het leuk op school is blijer en gaat ontzettend goed met zweeds. Met de nieuwe telefoon heeft ze ondertussen ook zweeds contact en dat is zo ontzettend belangrijk. En als het met haar goed gaat ben je als ouder ook blij!

De andere 2 kids draaien eigenlijk heel erg goed. Ole spreekt zoals hij zelf zegt : "bijna vloeiend zweeds". En Merel speelt veel met haar vriendin Emma. Ze kletsen en Merel heeft geen enkele schaamte om zweeds tegen haar te praten. Merel voetbalt ook en heeft het ook daarbij naar haar zin.

Paarden kunnen we helaas niet veel heen nu omdat het veel te glad is. Door de dooi komt al het ijs tevoorschijn en kun je echt geen rit maken. 2 weken geleden kon het nog net en ben ik met de meiden gaan rijden. Helaas doordat het toch te glad bleek waren wij echt bang. Dat was denk ik voor de paarden te voelen en die waren zelf ook niet ontspannen. Eenmaal van de weg af in het bos waar het minder glad was doordat er op het pad nog sneeuw lag sloeg Merels paard op hol tot 2x toe. Dat was een enge ervaring. Gered en bijgestaan door haar zus want aan mij heeft ze niks....zijn we teruggelopen naar de boerderij. Nu wachten we even af of gaan we als het weer het toe laat samen met annelie een keer. Rob is afgelopen week een weekje naar NL gegaan. Hij wilde graag zijn ouders even zien die in december 50 jr getrouwd waren. Verder had hij behoefte om na te denken over alles wat er is gebeurt en nog gebeuren moet. En nog een feest van vrienden en gewoon even wat mensen bezoeken. En een prima gelegenheid was afgelopen weekend. Want vorige week vrijdag kwamen Anneke met Ricky en zij hadden ook Merel (vriendin van Eva) meegenomen. We hebben dus een waar meidenweekend gevierd hier (met Ole als uitzondering). En het was 1 groot feest. Voor de meiden superleuk om even 2 vriendinnen te zien en voor mij superleuk om mijn vriendinnetje weer even in mijn armen te sluiten. Het was een weekend LOL! We hadden prachtig weer op zaterdag. strak blauwe lucht, zonnetje en rond het vriespunt. We zijn naar het elandenpark geweest die voor de kerstvakantie een paar dagen geopend was. Ik had een bus gehuurd van de camping in Vimmerby zodat we met zijn allen meekonden. Verder lekker gegeten, gedronken, sleeen op de ijsbaan in Frodinge (blauwe plekken), spelletjes,  naar de paarden, een speur/puzzletocht gedaan enz enz

Op maandagavond vloog het hele spul weer terug wat natuurlijk de nodige traantjes gaf. Maar dat was gelukkig erg snel weer over omdat dinsdag het gewone leven weer begon. Dus met geweldige herinneringen kunnen we er weer even tegen!

Zo zie je maar weer het zijn ups en downs nog steeds. En eigenlijk is dat in het "gewone"leven niet anders. We kunnen natuurlijk alle problemen niet altijd maar op het emigreerverhaal gooien...

En 2013 is goed begonnen. Na veel gebel en gepraat enz enz want ook hier is bureaucratie...hebben we eergisteren SUPER goed nieuws gehad...Ten tijde van de operatie van Merel hadden we nog geen persoonsnr maar omdat wij alletwee aan het werk waren hebben we gewoon recht op een verzekering en wordt de operatie van merel gewoon vergoed! De rekeningen die we inmiddels al betaald hebben (ongeveer 480 euro) krijgen we terug en de rest van de rekeningen komt niet meer!

Ook worden we teruggebeld ivm met wel en wee rond de kinderbijslag maar de aardige mw verzekerde mij dat dat goed moet komen en dat wij daar gewoon recht op hebben...Zou ook welkom zijn is toch ook ongeveer 450 euro per maand...

Op het moment van het schrijven van deze blog kan ik weer melden dat de temperatuur weer gedaald is. Het is nu - 4,8 en er ligt een nieuw laagje sneeuw. de wereld is weer wit en nu sneeuwt het ook. Ga zo even lekker met oma, Ole en Zappa door de sneeuw banjeren. Dan straks naar Vimmerby voor de wekelijkse boodschappen. En opzoek naar snowboots, het is uitverkoop en die van mij laten gewoon kou door waardoor ik steeds ijstenen heb!

Oma is dus nog steeds hier. Het is gezellig en ze heeft hier uiteenlopende taken...van gezinstherapeut tot au pair!!! hahahaaha...maar op 23 januari gaat ze ons weer een poosje verlaten. Ze gaat met de bus terug. Dat is via eurolines. Dan gaat ze van Linkopping naar Amsterdam. s'middags om 16 uur weg en de volgende dag om 13 uur komt ze aan op A'dam amstel. In een luxe touringcar. Grappig hoor, we zijn erg benieuwd hoe het gaat bevallen!

Iedereen nog heel erg bedankt voor de vele kerstkaarten die wij hier kregen! Erg leuk dat veel mensen de moeite nemen...terwijl wij dit jaar (nog nooit eerder voorgekomen) geen kaarten hebben gestuurd....

Moge voor iedereen 2013 een mooi jaar worden met hopelijk veel POSITIEF leesvoer op de site!

groetjes en een dikke sneeuwbal voor iedereen

.

precies tussen kerst en oud en nieuw in nog even een berichtje vanuit een wit zweden. helaas is de dooi weer ingezet eergisteren en nu is het weer gaan vriezen. het is dus spek en spekgkad overal. de sleebaan hierachter is nu een heuse bobsleebaan. Omdat het puur ijs is waar je op glijdt. Heel leuk maar ook heel eng. Als moeder sta ik doodsangsten uit omdat ze inclusief hun vader met een noodgang naar beneden gaan. Onderaan de berg zit een bocht en een hoge rand met sneeuw. Daar zag ik gistermiddag rob met slee en al overheen vliegen en toen een paar benen in de lucht steken. En dat terwijl hij nog geen officiele bevestiging heeft van de verzekering hier....

Ook Ole is nergens bang voor en ach die paar tranen af en toe nemen we dan maar op de koop toe. Zelf ben ik 1 keer naar beneden gegaan op de snowracer van Ole met de remmen volledig ingetrapt...nee, dit vond ik echt te eng en niet voor herhaling vatbaar.

De kerst was leuk. Ik heb gewerkt en op 2 de kerstdag was ik vrij. Op 1ste kerstdag heeft rob met Merel en Ole een echte iglo gemaakt. compleet met bankjes, raam en ...een echte I(ce)phone.... Ze zijn uren beziggeweest met blokken uithakken enz. Het was dus niet leuk dat het 2de kerstdag ging dooien. Maar ze hebben het allebei overleefd..er was ook nog een opslagiglootje voor de frikadellen, ijsjes en patat. Nu is het weer aan het vriezen en hopen we op weer een laagje verse sneeuw. We hebben op 1ste kerstdag heerlijk gegourmet en gefondued. We hebben er wat zweedse dingen bijgekocht waaronder "prinskorv". We dachten die kunnen we lekker op de plaat leggen en bakken. Maar het was geen succes. Het zijn gewoon knakworstjes maar dan niet lekker. Niemand lust ze hier. En gister heb ik ze door het eten van de katten gedaan en 2 van de 3 katten hebben ze laten liggen!!! Nou, ja zeg...dat zegt toch wel wat.

Rob is gevraagd voor een paar weken werk binnenkort en dat is ook weer lekker. Soms heb ik ineens het vertrouwen dat het uiteindelijk goed gaat komen en dat het allemaal nog even tijd nodig heeft. Maar soms is het gewoon allemaal nog erg moeilijk. Dat voel je al als je uit bed komt. Dat zit er een gevoel in mijn lijf wat gelijk al zegt "het gaat 'm niet worden vandaag". Dan loop je te piekeren en kun je gewoon niks hebben. Toch zijn er steeds weer situaties die hoop geven voor de toekomst en daar moet je naar blijven kijken. We willen allebei erg graag dat de missie slaagt. Niets liever dan dat. Zelfs de kinderen zeggen niet meer gelijk ja op de vraag of ze terug willen naar NL. Het is nu "nah, ik weet het niet" of zoals Merel zei "ik wil wel een half jaar hier en dan een half jaar in NL wonen... ja, en mama doet de administratieve rompslomp wel ieder half jaar.... Maar goed, dat gaat dus nog steeds gestaag vooruit. De meiden hebben het trouwens ook eindelijk voor elkaar. Morgen (zaterdag) krijgen ze allebei een telefoon. Ze hebben ons gestalked, bedreigd, met liefde bedolven, bloed onder de nagels gehaald, gechanteerd enz enz maar ze hebben het voor elkaar. Morgen gaat het gebeuren....

 Met oud en nieuw zal het niet heel bijzonder worden. Rustig thuis en wat vuurwerk betreft zal het hier niet spectaculair zijn ben ik bang. Het wordt hier wel verkocht hoor, krijg je ook van die foldertjes van. Verder moeten we volgens Merel nog een paar dingen doen in de vakantie. Op school mochten de kinderen om de beurt vertellen wat ze gingen doen. Dat waren volgens merel steeds 3 dezelfde dingen. 1. Peperkoekjes maken 2. skieen. 3. naar marriannelund caramel kopen. Dat skieen heb ik onderzocht en er zijn hier een aantal "pistes"in de buurt. Wie weet komen we er aan toe...maar het is natuurlijk geen oostenrijk..het is een heuvel waarschijnlijk maar ben er toch erg benieuwd naar. wordt vervolgd....

Weer een weekje verder (ruim) is het hier zondagochtend en nog steeds een witte wereld. Het is helaas nu wel net even boven nul dus het lijkt nu te dooien. Dat vinden we echt niet leuk, dan wordt het hier een modderboel en we genoten net zo lekker van de winter. afgelopen vrijdag liep het nog tegen de -20 en nu boven 0. Dat is gek en willen we niet hebben. Merel heeft gister net ook een megagave slee aangeschaft. Een soort kruising tussen een surfplank en een snowboard...Afgelopen woensdag gingen ze nl met school naar een hoge berg in de buurt om een middag te sleeen. Ze vertelde dat ze veel nieuwe soorten sleeen voorbij had zien komen. Maar deze moest en zou ze hebben. Dat sleeen doen ze in de tijd van de sportles. Op het schoolplein hebben ze het voetbalveld ondergespoten en hopen ze op een "eigen"ijsbaan. Zou wel heel gaaf zijn natuurlijk. Alles is hier trouwens ook weer met helm. Sleeen, schaatsen, helm verplicht! Gelukkig hebben ze altijd leenhelmen want ze zijn ook verschillend. Anders hadden we nu ook nog een ski en fietshelm aan moeten schaffen. Wel goed want als je ziet hoe hard ze die berg afgaan. Hierachter hebben ze in de tuin ook een behoorlijke glijbaan gemaakt. Zelf zijn we natuurlijk ook alweer een paar keer gegaan. Op de snowracer van Ole (GEWELDIG) en die glijmat van Merel(SUPER).

Maar nu even hopen op een nieuw koudefront(hihi) want we hoeven echt nog geen groen te zien hoor.

Afgelopen maandag was Eva haar verjaardag. Het was een beetje wisselende dag. Eva was hele weekend flink ziek geweest en maandag nog niet echt beter. Dus niet naar school. Bij het zingen begon ze te huilen en vertelde eigenlijk geen zin te hebben in haar verjaardag. De heimwee sloeg flink toe. Dan sta je erbij en hou je het ook niet droog. Dat zijn rotmomenten waarvoor je haar wil beschermen maar dat gaat niet. Ze moet er doorheen. We hadden natuurlijk aangeboden om vriendinnen uit te nodigen maar daar wil ze mee wachten tot ze iets beter zweeds praat. Ze miste op dat moment het vertrouwde kringetje en de drukke verjaardag die het in Heerhugowaard altijd was. Het voelde dus goed klote en de stemming was natuurlijk bedrukt.. Maar nadat de rest weg was zijn we wafels gaan bakken en hebben we met de slee door het bos gewandeld en toen ging het langzaam weer beter. S'middags kwamen Piroska en later thomas en Mikaela. Ze heeft van Piroska en Bjorn een half jaar abbonement gekregen op een zweeds meidenblad! erg leuk idee. Het was best even gezellig maar Eva had het natuurlijk liever anders gehad. Alle 1ste keren moet je door, ook de eerste keer verjaardag in dit nieuwe leven is moeilijk.

Gelukkig zijn de cijfers van de kinderen die ze het leven hier geven wel wat aan het stijgen. Merel gaat echt behoorlijk vooruit dat is zo enorm fijn om te zien! Van de week vertelde iemand hier aan mij dat ze in januari naar NL ging ivm de aanschaf van friese paarden. Merel vroeg voor de grap of ze ook mee mocht. Waarop die mw een beetje zorgelijk vroeg of ze nederland miste...zegt ze er spontaan op "nee, ik bedoel mee voor die paarden hoor" Ik was echt behoorlijk verbaasd maar in mijn hart wel blij. Eva kunnen we niet altijd goed peilen. Zij is al wat ouder en pikt veel van de spanningen op die bij ons leven ivm de zorgen omtrent werk, huis en toekomst. Dat is moeilijk, ze lijkt daarmee soms haar eigen gevoel wat voor zichzelf te houden. Maar toch ziet ze het ook nog als een avontuur en gaat ze sociaal gezien gewoon prima vooruit. Aan de andere kant kan ze enorm boos en ontevreden zijn omdat ze "geen i phone" heeft en kan ze ineens omslaan wat betreft begrip. Heel menselijk en zeker heel erg passend bij haar leeftijd. Gelukkig maar dat ze dat doet omdat ze zichzelf dan niet wegcijfert. Zo zie je maar...opvoeden is heel erg lastig en helemaal in deze situatie. Je kunt nooit alles terugvoeren op de emigratie...En zo moeten de regels dus ook soms weer wat strakker omdat ze momenteel natuurlijk haarfijn weten hoe ze een gevoelige snaar bij ons raken!

En toen was het donderdag zover. Het Luciafeest! De hele boel is hier in de ban van Lucia geweest de hele week. Op het werk en school in de kerk. Overal  komen ze langs. En je eet en drinkt  weer speciale dingen. Je eet lussekatten, een soort broodje met saffraan (geel dus) en rozijnen. daarbij drink je glogg, een soort gluwijn maar iets anders met daarin rozijnen en amandelen. Pepperkakor (peperkoekjes), julskum(kerstschuimpjes) en velen eten dan ook een soort rijstepap. Maar voor ons was het hoogtepunt natuurlijk woensdagavond op school bij Eva. Ze had alles klaarstaan om mee te nemen. De jurk, het lint een maillot voor onder de jurk en stiekem had ze er best zin in. Op woensdagmiddag kwam er een vriendin mee naar huis. Het was de eerste keer voor Eva dus wij waren blij. Ook Merel had een vriendin mee dus de keukentafel was goed gevuld. Voor de gelegenheid had ik alle bovenstaande in huis gehaald dus hebben we lekker gegeten van alle luciavreetzooi.(oma en ik gingen vooral voor de glogg)

Om half 5 een grote pan macaroni op tafel want iedereen bleef eten en ook was besloten dat Emma (vriendinnetje van merel) ook meeging naar de uitvoering van Eva. We gingen toch al met 2 auto's dus hoe meer zielen....

Eva en alpha(weet niet precies hoe je het schrijft) moesten om 18 uur al op school zijn dus ben ik vooruit gegaan met oma en kwam rob er met de rest een uurtje later achteraan. Het feest vond plaats in de eetzaal. En om 19 uur gingen alle lichten uit en hoorde je ergens achter in de gang al zingen. Daar kwam langzaam een hele stoet aanlopen. de kleintjes (klas 3 jaar of 8)  in luciajurken of kerstmanpakjes en elektrische lampjes en daarachter de groteren (klas 6) met echte brandende kaarsjes. De grote lucia heeft een kroon van kaarsen op haar hoofd en dat vereist dus behoorlijke concentratie... Daarna volgde een kleine 3 kwartier zingen. Allerlei liedjes en allemaal in het zweeds. Ik kon mijn ogen natuurlijk niet van Eva afhouden omdat ze gewoon alles meezong! Je begrijpt dat waren een paar traantjes....Eva was superserieus en best zenuwachtig maar het was gewoon zo sfeervol dat zelfs deze soms veel te stugge, dwarse puber er best van genoten heeft! Op donderdag hadden ze dan de uitvoering voor de hele school en dat was ook goed gegaan. Ik zal straks even wat foto's in de galerij zetten. Ook een hele leuke foto van Merel met Emma trouwens..(hoe bedoel je ze zien er hier ook allemaal hetzelfde uit...) Op donderdagavond was er op de school van ole luciaviering. Het was die avond -15 en alles vond buiten plaats. Daar kunnen we dus vrij kort over zijn...het was koud en Ole was niet in topstemming...en als Ole niet in topstemming is (prinsje) berg je dan maar. Het zag er enorm leuk uit. Een grote ketel met glogg boven een vuur, een groot kampvuur met worstjes en overal kaarsjes en lichtjes. Allemaal kleintjes (van 1 tot 5) verkleed als kerstmannetjes en lucia's . Allemaal met daaronder een dik buitenspeelpak...dus de meeste zagen eruit als opgeblazen michelenmannetjes en vrouwtjes. Ole wilde alleen de kerstmuts op en verder niks natuurlijk. Ook meezingen wilde hij niet, hij wilde eigenlijk niks...Hij kwam wel een vriendje tegen waar hij heel even heel enthousiast mee gespeeld heeft maar daarna was het over. Hij was nl ook al de hele dag naar school geweest en dan was dit net teveel ws. Het kost hem allemaal nog enorm veel energie dat merk je gewoon. Hij is trouwens tegenover ons niet altijd enthousiast over school maar op school zeggen ze nog steeds dat hij vrolijk is en veel praat. Bij het ophalen afgelopen donderdag was hij heel enthousiast en dan praat hij echt gewoon "zweeds". dat is geweldig om te zien en te horen. Gister waren we in Vimmerby op een kerstmarkt en had hij gewoon een "gesprek"met de man van de worstenkraam. Die man vond het geweldig en ook Ole bleef praten. Hij praat gewoon op zijn manier maar het is echt al zweeds...Oma annie kan er gewoon helemaal niet over uit hoe dat nou mogelijk is!! Het is dus echt waar...het gaat vanzelf....

Dinsdagavond zouden we gaan paardrijden. Maar helaas was Eva wat afgeknapt en wilde naar bed omdat de volgende dag belangrijk was ivm lucia..en merel was van de schommel gestort op school en had pijn in haar arm. Ik teleurgesteld want ook ik zou gaan rijden. Wilde net smsen dat we niet kwamen waarop rob zei "dan ga je toch lekker alleen.." Had er zelf niet eens bij nagedacht. Zo gezegd zo gedaan...om half 5 zou ik er zijn en annelie ging ook mee natuurlijk. Maar half 5 is het hier stikdonker dus ik dacht hoe gaan we dat doen. Nou heel simpel, gewoon een mijnwerkerslamp op je cap en een accu op je rug, een veiligheidsvestje aan en rijden maar!Wat een belevenis, wat een rust wat een mooie ongerepte natuur (ja, daar komt ze weer..) Overal sporen van beesten, helaas niks gezien... Er lag een flink pak sneeuw en je merkt dat die paardjes het ook gewoon heerlijk vinden. Door die verse sneeuw stappen en draven...stja, de paardenliefhebbers snappen nu absoluut wat ik bedoel...Het was geweldig en ondertussen krijg ik nog les ook. Moest ik draven terwijl ik met mijn armen los in de beugels stond enz... helaas schoof mijn cap af en toe wat naar voren dus toen ik in de beugels stond zag ik die tak van die dennenboom vol sneeuw niet en kregg ik deze vol in mijn bakkus..... vreselijk gelachen natuurlijk! Voor herhaling vatbaar!

Rob heeft gister meegedaan met een dartwedstrijd bij zijn club. Ze kwamen vanuit de verre omgeving om mee te doen. Het is goed gegaan en was een hele gezellige dag. Hij voelde zich er best thuis. En hij heeft het ver geschopt. Helaas kwam hij in een van de laatste rondes tegenover de nr 5 van Zweden te staan en verloor hij met 3-2, geen slechte score...en die man zei "waar kom jij vandaan"Hij vond het helemaal leuk om tegen Rob te spelen! Uiteindelijk deed hij ook nog met met de Oldtimerscup...mag je aan meedoen als je 45 bent en ouder, erg confronterend maar jawel  een 3de plaats en een eerste zweedse medaille... hahaha hilariteit alom toen hij hiermee binnekwam thuis.. de 100.000 kronen worden via de bank overgemaakt. :)                                              Verder zijn er geen schokkende zaken. De verzekering hier die binnen 48 uur terug hadden moeten bellen hebben dit, verrassend, nog niet gedaan...wel heb ik de bevestiging vanaf 29 augustus verzekerd te zijn en Rob een brief dat ze nog wat meer nodig hebben van hem..... Is trouwens de doblo nu officieel zweeds. Is ook door de apk hier gekomen en zijn dus de kentekenplaten verwisseld...Zo'n gek gezicht ineens van die zweedse platen erop. Maar wel fijn je wordt niet meer aangekeken als je de parkeerplaats bij de supermarkt opdraait. In ieder geval niet meer met als reden de kentekenplaten...wel natuurlijk vanwege autootje......                                                                                                                                                                                                   

Zo zie je maar weer...het leven heeft hier best al vorm maar wisselend wat betreft gevoelens en emoties. Het kost allemaal nog erg veel energie, en er worden heus nog wat traantjes vergoten zo nu en dan. Voor oma ook best moeilijk maar ook fijn om bij alle momenten te zijn. Sommige momenten zijn gewoon niet leuk om mee te maken maar dan is ze ook weer een grote steun voor ons allebei!

Hier weer een kleine update van de afgelopen week. Het was een druk weekje. En allereerst zijn wij verblijd met de komst van oma Annie. We hadden haar 2, 5 maand niet gezien en voor zover we weten is dat nog nooit zolang geweest. Dus iedereen was blij haar weer te zien. Rob en de meiden hebben haar op het vliegveld opgehaald. Oma had van te voren sneeuw besteld en dat is gekomen. Helaas precies op het moment van ophalen wat een zware reis met zich meebracht. Onderweg hebben ze meerdere auto's op hun kantje in de greppel zien liggen. Gelukkig geen ernstige ongelukken maar toch om niet jaloers op te zijn. En het sneeuwde direct stevig door de hele nacht en de volgende dag. Nu ligt er dus een pak van minstens 30cm. Wij wonen op een heuvel, zeg maar gerust berg en dus waren we gister lichtelijk ingesneeuwd. Want zie daar met je auto maar eens af en zeker op te komen....En nog geheel niet voorbereid op dit natuurgeweld waren wij alleen in het bezit van een klein sneeuwschuivertje uit een kerstpakket van een paar jaar geleden. Rob is om kwart voor 7 begonnen maar tegen half acht was hij nog niet eens halverwege. Snel de moeder van een vriendinnetje gebeld die verderop woont en gevraagd of Eva en Merel mee konden rijden naar de bushalte...ze moest lachen en ik voelde dat ze dacht " die net geemigreerde Nederlanders moeten nog een boel leren".... Maar probleem opgelost. De school van Ole gebeld dat het iets later werd omdat wij een beetje probleem hadden met auto en berg.. Ook een smalend lachje klonk maar gelukkig konden we er zelf de humor ook wel van inzien. Rob moest eerst naar een storing maar beloofde daarna direct op zoek te gaan naar een serieus sneeuwruimapparaat! Halverwege de ochtend belde hij...er waren er niet veel meer nog 2 om te kiezen en bij de andere winkels niets meer in voorraad.

Er was 1 kleintje maar daar is ons pad te groot voor dus die ander moest het worden. Een flinke uitgave zo op sinterklaasdag maar echt noodzakelijk. S'middags direct in elkaar gezet en gaan met die banaan! Wat een vermogen, de sneeuw spuit alle kanten op. GEWELDIG!  Kijk en op dat soort momenten zijn we heel gelukkig. Misschien niet te begrijpen voor mensen die niet van sneeuw houden maar het was gewoon super om met dat apparaat door de tuin te lopen in de kou. Het langzaam te zien gaan schemeren maar toch het licht van de witte sneeuw die het donker nog wat tegenhoudt. We hebben buiten een ware iglo gemaakt en een glijbaan de berg af, helaas met als resultaat een behoorlijke blauwe en zeer pijnlijke plek op mijn scheenbeen door de boom die ik tegenkwam... Ik voelde mij weer 30 jaar jonger maar dat wordt dan weer pijnlijk duidelijk dat ik dat niet meer ben...

De natuur is hier ook weer zo mooi met de sneeuw. Zover je kijken kunt ongerepte en onaangetaste sneeuwvlakten in het bos en de weilanden... Zoveel sporen die door de tuin lopen zodat je denkt dat er minstens een vergadering plaatsvind in de tuin in de nacht. De sinterklaasavond kon dus beginnen. Ole en Rob zaten vooraf nog even in bad waarbij er een strooipiet een hand pepernoten door het raam naar binnen gooide... Het sinterklaasgevoel leeft hier natuurlijk lang niet zo als in Nederland maar de stemming zat erin. En ja hoor na lang wachten en zingen stond er een slee voor de deur met 2 zakken tot de rand gevuld! Ze zijn allemaal behoorlijk verwend. Ole veel lego en de meiden veel paardenspul. Ook oma Annie, Rob en ik nog de nodige kadootjes binnengesleept. Een geslaagde avond al met al. We hebben een enorm leuk boek gekregen over Nederland. Heel erg leuk getekend en op elke bladzijde moet je een aantal voorwerpen zoeken en zit een kinderliedje verborgen. Echt heel erg leuk en je blijft ernaar kijken en zoeken.

Hoe gaat het verder met ons. Rob tot op heden nog aan het werk en ik ook. De meiden gaan eigenlijk lekker. Merel zit beter in haar vel, we horen af en toe het vertrouwde gezang weer door het huis schallen. Normaal gesproken riepen we dan altijd "als je voor mij zingt mag je stoppen" Maar nu genieten we ervan...

Merel heeft vandaag haar laatste dag in de internationale klas gehad. Gaat vanaf morgen weer helemaal terug naar haar school in Frodinge. Eigenlijk zou dit na de kerstvakantie zijn maar aangezien er ineens erg veel nieuwe kinderen in de internationale klas zijn gekomen uit verre landen hebben ze ruimte nodig. Beetje raar wel natuurlijk want ineens was merel zo vreselijk goed en kon ze echt terug enz enz..." maar ze hadden gewoon ruimte nodig"

Begrijpelijk hoor, en gelukkig heeft Merel er geen problemen om gemaakt.

Eva gaat na de kerstvakantie volledig naar haar klas en ziet er totaal niet tegenop! Super!

Ole gaat lekker, huilt op dinsdag bij het wegbrengen, woensdag iets minder en donderdag niet...en zo is dat een terugkomend ritueel elke week.

Eva maakt zich langzaam op voor haar verjaardag en de komende luciaviering waar we allemaal naar uit kijken! We voelen ons best wel goed ondanks wat administratieve onzekerheid. Maar alle papieren zijn de deur uit voor ons verblijfsrecht. Ook de aanmelding voor de ziektekostenverzekering en kinderbijslag enz enz is gedaan. Verder loopt de zaak van de blindendarmoperatievergoeding nog steeds. Vandaag een gesprek gehad met iemand van de verzekering hier. Die heeft verteld dat ik vanaf 29 augustus ook hier verzekerd was omdat ik ook werkte toen en dus ws ook de kinderen. We zijn vol van hoop maar durven niet te juichen. Binnen 48 uur krijgen we antwoord. Vorige week nog een gesprek gehad met de verzekering in NL maar daar krijg je geen antwoord en alleen maar te maken met mensen die er niet voldoende vanaf weten en doorverbinden met de afdeling die het wel weten dat is onmogelijk! Zo ontzettend frustrerend! Vandaag ook de belastingdienst NL aan de telefoon gehad waar wij een officiele klacht hebben ingediend door alle ellende rond de verklaring van betalingsgedrag...ooit al eens kort beschreven in een blog....Maar wat blijkt we zijn in het gelijk gesteld...er zijn enorm veel fouten gemaakt. En mocht het zo zijn dat we de operatie zelf moeten betalen kunnen we een schadeclaim indienen bij de belastingdienst omdat zij er veel te lang over hebben gedaan om de verklaring te geven met alle gevolgen van dien.... Maar goed zo weer even een tipje van de sluier die emigreren heet!

Vanmiddag was Rob nog even bij de belastingdienst hier in Vimmerby waar hij meeluisterde naar een nederlands echtpaar wat net alle papieren aan het invullen was voor de emigratie (persoonsnummer etc). Toen ze klaar waren en opstonden zeiden ze opgelucht tegen elkaar "Nou, dat is afgerond"....Rob schoot in de lach en kon het niet laten te antwoorden met:  " Nou, reken daar maar niet op hoor!!" Omdat ze Rob vlak daarvoor hadden horen praten met iemand die hij tegenkwam reageeerde ze erg verbaasd dat hij zo "goed " zweeds sprak. Tjsa,...was ie weer trots op natuurlijk..... (pak je geluksmomentjes...)

Over geluksmomentjes gesproken het huis is voorzien van leuke groene takken vers uit het bos geplukt en daar doorheen leuke lichtjes. Kaarsjes buiten op de stoep, we intergreren met plezier. tsja, we voelen ons wat beter al is het allemaal nog maar erg dun ijs!

In de fotogalerij zal ik nog wat leuke recente fotootjes plaatsen en tot de volgende keer maar weer!

Ook een ervaring op zich. Iedereen maakt zich hier op voor de decembermaand. Zoals alles in Zweden is dit ook weer enorm traditiegebonden. Een paar tradities voor zover ik het heb begrepen zal ik even uit de doekjes doen.

ljustaken: Dit zijn die trappetjes voor het raam. In Nl eigenlijk bijna alleen nog maar te zien bij het plaatselijke bejaardenhuis (hoop niet dat ik iemand beledig??)Maar hier volgens een ieder absoluut noodzakelijk. Als ik het goed begrepen heb worden ze volgens traditie de eerste advent aangezet en daar is iedereen enorm enthousiast over. Je ziet ze al op veel plaatsen voor de ramen staan en bij de echte fanatiekelingen staan ze al aan. Je hebt ook inderdaad wel wat licht nodig. Het donker valt steeds sneller in...uur of half 4 wordt het al schemerig en 16 uur is het gewoon donker...

Dus voor mensen met een winterdepressie is het geen aanrader. Nou heb ik veel redenen om depressief te worden maar dat heb ik dus niet met donker. Vind het heerlijk, schenk ik eerder een wijntje in (hahaha) openhaardje en onze spis aan, kaarsjes...kan er niet mee zitten.

Julbord:  (Jul= kerst/bord=tafel) Dit is hier eind november/ begin december ook helemaal hot. Het is gewoon lekker eten bij elke horecagelegenheid. Veel personeelsuitjes, vriendenuitjes enz worden gehouden met een julbord. Soms ook met live muziek erbij. Ook wij zijn uitgenodigd voor een julbord maar het is morgenavond. We mochten de kids meenemen maar het is in een restaurant en begint om een uur of 19.00..met Ole zien we het gewoon niet zitten, we hebben geen oppas en geen energie om er met 3 kinderen..de enige want de rest neemt ze niet mee heen te gaan. Dat zijn nou van die zaken die we momenteel niet op kunnen brengen. Balen er natuurlijk wel van, hadden graag gegaan.

Lucia:Het Luciafeest is officieel op 13 December. Het heeft een bijbelse achtergrond maar ik heb het idee dat het meer een leuke tradidtie is. In elke Kommun(gemeente) wordt een Lucia gekozen. Je ziet het in de krant met foto's en dan kun je stemmen. Op school hebben we bij Eva op 12 December luciafeest. Ik heb al eerder beschreven dat Eva ws de pineut is want groep 3 en 6 komen dan in gepaste kleding in een donkere zaal helemaal verlicht op. (zie fotootje) Hierbij word bijpassende liedjes gezongen en saffraanbroodjes gegeten. (lussekatter)

Julafton: Is de dag voor kerst (24 december) en dan wordt ook al de hele dag kerst gevierd. De kerst wordt hier vaak net als bij ons doogebracht met familie. Alleen waar wij veel gourmetten is hier al vooraf, traditiegetrouw geregeld wat er op de tafel staat. Dat antwoord moet ik nu helaas even schuldig blijven. Maar ik zal nog wat informatie inwinnen en misschien leest Hans (onze huisbaas) mee en kan hij aanvullen wat gebruikelijke recepten zijn voor kerst.

De kerstboom willen we eigenlijk dit jaar echt uit het bos halen. Gaan even toestemming vragen aan iemand die een stuk bos beheert want dat moet. En dat lijkt ons dus wel een ultiem kerstmoment als "papa"de kerstboom zelf omzaagt....lijkt wel zo'n ouderwetse film..

(Of "kerst met Linus"  zo'n leuk programma...)

Vandaag was het zover. Rob moest met de fiat (de NLdse) naar Vaxjo. Ongeveer 145 km verderop om de fiat te laten keuren. Als deze goedgekeurd is dan krijgen we ook hiervoor een zweeds kenteken. Het was spannend, want met onze staat van dienst wat betreft geluk reken je natuurlijk nergens op. De ervaring van de keuring was bijzonder. Een heel grote garage met meerdere grote deuren en daarvoor een receptie waar je je op een computer in moet schrijven. Dan kun je een bakkie koffie pakken en wachten in je auto. Buiten hangt een heel groot scherm en na een tijdje zie je daar je kenteken op staan en de aangegeven deur gaat open. Dan rij je je auto naar binnen en wordt deze gekeurd. Zo gaat ook de APK keuring. Het was snel gebeurd en jawel jawel jawel....het geluk bestaat nog ergens in een klein hoekje...want  GOEDGEKEURD!!!! Binnen 4 dagen krijgen we de bewijzen in de bus en nu even verder bekijken hoe we de platen krijgen. Echt een opluchting. Ik hoorde maar niks van Rob en maakte me natuurlijk zorgen. Toen hij eindelijk thuis kwam keek hij bedrukt en gooide een dubbelgevouwen brief op tafel. "alle punten waarop er problemen zijn." Ik dacht dat de grond wegzakte en maakte de brief open..."goedgekeurd"!!!Echt heel lullig, en over clinicclown gesproken...

Allereerst sorry voor de kop, maar in feite is het wel zo, eller hur? (uitleg volgt later..)

Na het succesvol afsluiten van G.A.examen deel 1, tv via de schotel, zijn we gisteren begonnen aan deel 2, de SFI.

SFI staat voor Svensk For Invandrare, en is een soort inburgeringscursus maar dan op taal gebied.

Met frisse tegenzin gingen we dinsdagmorgen dus gezellig naar onze eerste les toe nadat we onze kinderen hadden afgeleverd aan de schoolbus en de Dagis (peuterschool).

En tsja, hoe zeg ik dat netjes, bij aankomst zagen we een redelijk gemelleerd gezelschap bij de toegangsdeur en in de kantine zitten.

We werden opgehaald in de kantine door onze lerares Jeanette (wat in het Zweeds dan weer Gwanette wordt) een leuk uitziende, vlotte en spontane meid van onze leeftijd of zelfs nog wel wat jonger.

Ze vertelde ons, dat naar aanleiding van het telefoongesprek wat ik had gevoerd, en het intake gesprek wat wij beiden hadden gevoerd, de baas ons had ingedeeld in klas 3C. (even ter verduidelijking, je hebt 1a, 1b, 2b, 2c, 3c en 3d)

We werden naar een klas gebracht waar de complete plaatselijke middenstand op fastfood gebeid een plekje had gevonden.

Ik verheugde me al op een gezellig avondje met de gehele klas, ik ben dol op orientaals eten zal maar zeggen.

Borscht heb ik ook geen problemen mee, dat gaat er als voorgerechtje prima in.

Zoals elke nieuwe leerling, moesten ook wij mee doen aan het gebruikelijke voorstelrondje.

Gwanette begon en wat ons meteen opviel, was dat ze elke zin afsloot met "eller hur" (vrij vertaald,"of niet" maar dan in gebiedende wijs vorm)

Het is trouwens wel een beetje gebruikelijk in Zweden om een zin af te sluiten met een vragend voornaamwoord, "eller" is hier zwaar favoriet.

Maar even terug naar de les: 

Nu zitten wij in een klas van totaal 18 personen met 10 verschillende nationaliteiten, hoofdzakelijk vrouwen.

Na de eerste gehoord te hebben keken we elkaar een beetje aan van  "heb jij verstaan wat hij zei?"

Dat kon 2 kanten op, of wij hebben een probleem, of hij heeft een probleem.

Na nog 10 personen te hebben aangehoord met de meest fantastische accenten, en wij wisten waar het probleem dus lag, moesten wij onszelf voorstellen.

Buiten het feit dat ik was vergeten te vermelden dat ik getrouwd ben met Sasja, ging het naar mijn idee redelijk goed.

Sasja herinnerde mij tijdens haar voorstel gesprek eraan dat we getrouwd waren, en de cliniclown van het WFG had ook hier haar plaatsje weer gevonden, hilariteit alom.

Tijdens de eerste pauze werden we meteen apart genomen door de lerares met de mededeling dat we waarschijnlijk in de verkeerde klas zaten.

Toch fijn zo'n bron van verstandhouding, dat gevoel hadden wij ook al.

Nou zal ik niet gauw zeggen dat ik de beste van de klas was (op sasja na, alhoewel ze grammaticaal nog wel eens een steekje laat vallen...) maar voor het eerst van mijn leven had ik wel dat gevoel en bleek het later ook wel zo te zijn.

Het voordeel wat we hebben is dat we natuurlijk al een tijdje Zweedse les hebben gehad in Nederland, en dat wierp op dit moment toch wel pijnlijk hard voor de medestudenten zijn vruchten af. (bij dezen nog bedankt strenge meester Ron)

Voorstel van de lerares was om de volgende dag deel 1 (tekstverklaren/begrijpend lezen) van het SFI eindexamen te doen, en vrijdag deel 2(schrijven).

Gezien het feit dat we gewoon met haar zaten te praten en ook verstonden en begrepen wat ze zei, kregen we vrijstelling van 2 andere examen onderdelen, het luisteren en spreken.

's Middags werden we verrast met een andere lerares, die geweldig veel praattte, maar waar volgens ons niemand wat van verstond, behalve wij.

Gelukkig kregen we nog wat afleiding tussendoor ook, de sirenes gingen omdat het brandalarm was afgegaan.

Ik dacht nog bij mezelf dat het best wel link is om een alarm af te laten gaan tussen getraumatiseerde mensen en ze daarna naar buiten te jagen, maar ook dat hoort erbij in het inburgeringsproces, onlogische gebeurtenissen op een logische plaats in je hoofd zetten. (cabaret)

Vandaag was het dus zover, deel 1 van het examen.

Aangezien de lerares een beetje laat was, moesten we nog even meedoen tot de volgende pauze, daarna zouden we aan de slag moeten.

Wachten op een pauze duurt hier in Zweden overigens nooit lang, hooguit een uurtje.

Bij binnenkomst werd door onze thaise buurvrouw verteld dat ze ons gebruikt had in de huiswerkoefening, het schrijven van een tekstje waarin vantevoren opgegeven woorden gekoppeld moesten worden aan een plaatje uit het boek.

Onze namen stonden, met de nodige schrijffouten (sasja is echt een moeilijke naam) in het plaatje geschreven en dat kwam ze ons trots laten zien.

Reuzeblij dat we zo snel geaccepteerd werden, zijn we met frisse moed aan de les begonnen.

Het bleek dat we huiswerk hadden moeten maken, wat akelig klein in het hoekje van het whiteboard stond genoteerd...

Net als vroeger even snel tellen hoeveel mensen je voor je hebt, dan de juiste vraag even beantwoorden en een tien met een griffel was weer binnen.

Na 50 minuten les ben je wel aan een half uur pauze toe, dus even koffie gedronken in de kantine.

Toen moesten we aan de bak, gwanette nam ons mee naar een kamertje alwaar we uitleg kregen over het examen.

Naast mij zat iemand die een beetje begon te twijfelen over haar kunnen, en probeerde met een stevige dialoog duidelijk te maken dat als ze hopeloos zou zakken voor de test, het door de zenuwen zou komen. 

Gwanette verzekerde ons dat we absoluut niet zouden zakken aangezien ze al eens met ons gepraat had, maar mocht het toch zo zijn, dan werden de testen als nooit gemaakt beschouwd.

Deel 1 was dus tekstverklaren / begrijpend lezen, een examen van 80 minuten wat we moesten beginnen om 10 uur (na uitleg kwart over) en Sasja moest om half 12 op weg naar haar werk, krappe sokken dus volgens onze lerares.

We werden apart gezet in ieder een eigen kamertje, en Gwanette zou ondertussen nog even komen kijken of alles goed ging of even te helpen als we vragen hadden, echt heel lief.

Mochten we eerder klaar zijn, dan konden we het inleveren in het klaslokaal.

Na een half uurtje was Sasja klaar (bleek later) en 10 minuutjes later ik ook dus liep ik met het examenformulier naar het klaslokaal toe, alwaar ik geen lerares aantrof, terug naar mijn kamertje dan maar.

Opeens hoorde ik zachtjes Rob roepen, en dat bleek sasja te zijn die uit haar kamertje was ontsnapt.

Na kort overleg zijn we op zoek gegaan naar Gwanette, maar die kwam net vrolijk lachend aanlopen, eller hur.

Ze nam de formulieren aan en beloofde er even snel doorheen te kijken, dus nog even zenuwen.

Een kwartiertje later zei ze ons dat het er geweldig uit zag, dus nu vol frisse moed naar het examen van vrijdag.

Vanmorgen beetje snel afgesloten omdat ik met de meiden wegwilde naar het bos met de paarden.

Dat hebben we dus gedaan. Het weer was prachtig, alles wit van het vriezen en een zonnetje erbij. Lekker koud maar droog!

We hebben 2 paarden meegenomen, een ander waar Merel altijd op rijd "Ramona" is helaas even mank en moet rust hebben.

Die paarden hebben het daar trouwens geweldig. Ze hebben zo'n inloopstal met van die plastic flappen. Ze kunnen kiezen of ze buiten of binnen willen. Buiten is geen weilandje maar gewoon een paar hectare aan weiland met rotsen, heuvels bomen een beekje... Er zijn 2 fjorden die nog heel jong zijn en net bereden worden. 2 paarden waar wij op rijden en die hebben nog allebei een veulentje. Dan is er nog een zweeds werkpaard, degene waar Merel vaak op rijd en nog een hengst. (in een aangrenzend eigen weiland) En te midden van al deze paarden leeft ook een tamme stier. Een enorme bakbeest die we toch nog steeds angstvallig in de gaten houden als hij de stal binnensjokt of in het weiland is...

We waren vandaag met zijn 3tjes. Annelie (eigenaresse) is niet meegegaan omdat ze visite kreeg. Lekker radiootje aan in de stal en poetsen. De rest kwam ook allemaal kijken dus een drukke boel daarbinnen. Even een touwtje gespannen zodat ze niet allemaal binnen waren want ze bemoeien zich overal mee en dan kunnen we niet rustig opzadelen. De stier en de veulens lagen lekker rustig te kijken dus die konden er wel bij..

We hadden even overlegd met annelie, we mochten zelf het bos in. Maar niet galloperen (alsof ik dat durf...) en draven op de zachte stukjes.

We hebben een mooie route gekozen met 1 paadje wat Eva wist dwars door bos, over het mos echt zo mooi. Het lijkt dan wel gewoon 1 grote moszee..en het voelt als een zacht matras. De paarden zijn echt heel braaf en betrouwbaar. We hebben om de zoveel tijd omgewisseld dus 1 van ons liep dan mee. geen straf hoor om erachteraan te sjokken.

Ja, het deed me erg goed. Je ziet dan dat die meiden ook genieten en langzaam een band opbouwen met deze paarden. Het is moeilijk voor ze maar ze beginnen van ze te houden. Merel stond echt te knuffelen en dat paardje geeft kusjes. Merel vertelde dat ze dan ook verdrietig is omdat ze aan spirit denkt maar ik hoorde haar zo tegen dit paardje praten dat ze haar lief vond en dat het liefde op het eerste gezicht was...

Op school gaat het goed met ze. eigenlijk niks geen bijzonderheden. het zweeds gaat beter maar daar horen wij niets van want ze willen niks laten horen. Merel vertelde dat ze een discussie met de juf had gehad want die had eea beloofd en dat kwam ze niet na enz enz. dus vroegen wij hoe deed je dat dan "ja, in het zweeds natuurlijk!" natuurlijk???

Ole klets ook een end weg. Vorige week heeft hij voor het eerst een vriendje op bezoek gehad die de hele middag hier heeft gespeeld. Ole zou eigenlijk naar hem gaan maar op het moment van vertrek was het tranen en hij durfde niet. Gelukkig begreep die moeder het en kwam Tias bij ons spelen. Het was zo leuk om te zien hoe dat prima gaat. Ole praat echt al zinnetjes en Tias lacht om ole zijn eigen zweeds/nederlandse taaltje.

Ik ben veel aan het werk en de kerst en nieuwjaar is ook al gepland allemaal. Moet op julafton werken. de dag voor kerst, dat wordt hier ook heel erg gevierd en is erg belangrijk. Voor mij niet dus ik werk wel hoor.

1ste kerstdag ook, 2de vrij en nieuwjaarsdag s'avonds. We waren voor nieuwjaar uitgenodigd door Piroska. Die gaan met een heel stel in een hotel oud en nieuw vieren. het leek ons wel heel leuk maar oma is hier en we hebben Zappa dus toch maar besloten hier te blijven.

Van de week nog een ljusparty gehad...een soort tupperwareparty maar dan met alles op gebied van kaarzen. Was erg leuk hoor, gewoon om mensen te leren kennen. Voor de vorm waxinegeurkaarsjes in de aanbieding gekocht en het was gezellig. Rob is vandaag weer naar de dartclub. Het is er erg leuk en hij doet allerlei contacten op. Hij is gevraagd voor 2 wedstrijden in Kalmar binnenkort. Wie weet speelt ie wel binnen no-time in het Zweedse team..

Hij werdt op de site al welkom geheten en dat voelt natuurlijk erg goed!

Heerlijk om ook positieve dingen kwijt te kunnen maar al met al is het gewoon erg zwaar. de grootste frustratie is dat dat niet aan "ons" ligt maar aan zaken die je in onze ogen gewoon aangedaan worden. daardoor verlies je de moed. Vandaag is het zondag en gaat het goed maar morgen is het maandag en ben je weer bang voor nieuwe problemen of oude problemen die nog niet zijn opgelost....

Nu ga ik stoppen. We gaan aan het eten beginnen. Vanavond komen Piroska en Björn hier wraps eten! Gezellig....Ook zo iemand die een stoel verdiend!

Al een hele tijd niks meer van ons laten horen maar ach, alles heeft zijn reden. Het ging of misschien gaat ook allemaal niet echt goed. Het gekke is dat op het moment dat ik dit typ zondagochtend is. Buiten heeft het sinds lange tijd flink gevroren. Alles is weer wit van het ijs en dus gelijk weer betoverend mooi. Voelt een beetje huichelachtig dat ik dan moet schrijven dat het niet goed gaat, of niet leuk is. Alsof hier de buitenwereld probeert het heel mooi te maken voor ons en wij zo ondankbaar reageren. Maar goed even het waarom? Dat is heel moeilijk te omschrijven. Het heeft toch steeds weer te maken met bureaucratie, het invullen van formulieren en het nog niet hebben van werk. Wij wilden na het pers.nummer eindelijk ook de aanvraag voor een verblijfvergunning gaan doen. Daarvoor heb je een pers.nr nodig en aangezien we dit hebben dachten we dat dat niet moeilijk zou gaan worden. Maar ook hiervoor hebben we het bewijs van skatteverket(belastingdienst) nodig van het eigen bedrijf wat we gestart zijn. Maar Pea (onze steun op administratief gebied) had dit nog steeds niet binnen. Er bleek iets fout gegaan te zijn bij skatteverket en de hele procedure stond gewoon nog stil Het is echt ongelovelijk maar waar! En daar is nu het wachten op. Ondertussen zijn de 3 maanden verstreken en zijn we dus officieel "illigaal"in zweden. Het buro wat onze papieren gaat verzorgen zegt dat we ons daar geen zorgen over hoeven maken. Dus dat laat ik gelijk los, maar lekker voelt het niet.

Verder zijn we ons aan gaan melden bij de försäkringkassan (instantie die alles op het gebied van ziektenkosten, kinderbijslag regelt.) Maar ook hier hebben we het bewijs voor nodig. Het is ongelovelijk. Toen kregen we een brief in de bus van onze ziektenkostenverz. in Nl. Ik was daar nog verzekerd met het hele gezin omdat ik nog een contract heb bij het westfriesgasthuis en een jaar onbetaald verlof. Alles van te voren geinformeerd maar ik heb al eerder gemeld dat men het vaak zelf ook totaal niet weet. En wat blijkt, op het moment dat wij ons uitschreven uit NL is ook de ziektenkostenverzekering van de kinderen gestopt. (12 augustus!!) alleen rob kon nog bij mij verzekerd blijven omdat zijn uitkering uit NL nog even doorliep in Zweden. Maar nu ook niet meer dus ook hij is niet meer verzekerd. Toen gingen dus even de alarmbellen rinkelen want op 11 september is Merel geopereerd aan haar blindendarm hier...Wij dus naar de försäkringkassan alhier om informatie in te winnen. Ons persoonsnr hebben we op 25 sept. pas aan kunnen vragen omdat we 5 weken op het bewijs van de NLdse belastingdienst moesten wachten dat we schuldenvrij NL hadden verlaten. En dus je snapt het al was Merel ook in Zweden niet verzekerd op het moment van de operatie. De aardige meneer vertelde ons dat we ons nooit hadden moeten uitschrijven uit Nl maar vlgs de Nldse regels moet dit wel... En vanaf dat moment was alle moed weg, de drooom uiteengespat en alleen een zwarte poel met modder waar we samen boven proberen te blijven en naar adem happen! Want de rekening van de Vårdcental (soort huisartsenpost) is al binnen, ong 200 euro. En ws moeten ook de gehele operatie en zieknhuiskosten zelf gaan betalen. Direct doorgereden naar Pea en daar ben ik gewoon in huilen uitgebarsten. Was best genant, Rob kon zich goed houden en heeft het allemaal doorgenomen. Pea beloofde erachteraan te gaan en probeerde ons gerust te stellen. Hij is echt een lieverd!  En dat is hoe de zaken er nu voorstaan. We wachten nog steeds op skatteverket en daarna kunnen we ons aan gaan melden bij de 2 laatste drempels... En tsja, dat is niet goed voor je energie. Ik vind het moeilijk om te dealen met mijn eigen gevoelens die wisselen van minuut tot minuut. Soms voel ik spijt, daarna komt natuurlijk heimwee naar het gewone rustige leven wat je ooit had. Maar dan komt mijn boosheid en vechtlust soms toch weer naar boven. Ik voel me besodemieterd doordat ik denk dat bepaalde informatie niet goed is gegeven. Een voorbeeld is ons bureau wat we hebben ingehuurd om de hele papierwinkel uit handen te nemen. Dat kun je dus lezen bij al mijn blogs...dat is niet zo. Ze regelen wel wat dingen maar ik denk dat ik dat er ook nog wel bij had kunnen hebben. Maar dat probeer ik los te laten en dat hebben we besloten en is betaald alleen weet ik dat ik het een ander niet zou adviseren. Rob is nog steeds aan het werk bij "Lasse". Echt deze man verdiend een stoel in de hemel. Hij volgt ons op de voet en Rob heeft veel steun aan hem. Hij helpt waar hij kan en elke week zegt ie tegen Rob "kom volgende week ook nog maar"

Maar we weten dat het afloopt en dus solliciteert Rob veel. Schrijft bedrijven, mailt enz. De ellende is alleen dat je heel vaak niet eens antwoord krijgt. En dit hele hoofdstuk is dus ook gewoon heel bedroevend. Het is heel frustrerend als je mailt en niks hoort, nog eens mailt weer niks hoort. En dan zie ik dat dat pijn doet en dan verlies ik langzaam mijn standvastige Rob. En dat doet heel erg pijn. Hij voelt zich ook vaak besodemieterd. Hij heeft zo vaak gehoord dat ze technisch personeel altijd nodig hebben in Zweden en nu je hier eenmaal bent waar zijn ze dan???? Al deze bovengenoemde ingredienten zijn natuurlijk uiteindelijk goed voor een heleboel spanningen. Als je allebei boos bent en teleurgesteld dan kun je allebei niet helder meer nadenken en reageer je je af op alles wat je eigenlijk het liefst is. Gelukkig hebben we dit vaak snel door en proberen we de zaken bespreekbaar te houden. Het is vaak pas laat als we naar bed gaan en praten veel. "over het waarom, en als, enz. Laatst met de meiden hebben we een cijfer gegeven aan het leven hier op dit moment. En alles meegenomen dus ook de geweldige steun hier, de mensen, de omgeving gaven Eva en ik het een 6. Rob een 5 en Merel een 4. Maar Merel zei erbij dat ze zich vaak een 8 voelt maar omdat ze altijd de zaken in Nl mist (paardje, vriendinnen) het toch een 4 is?!?

We gingen elkaar vragen stellen zoals bv "Er kwam nu een dwergje en je mocht 1 wens doen". Het was in alle ellende een mooi moment. De kinderen geven ons moed maar ook vaak zorgen. Je wil ze gelukkig hebben en ze geven wat je had gehoopt. Maar dat kan nog niet.

Verder hebben we ondertussen ook televisie en internet en vaste telefoon (staat bij contactgegevens) Ook dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot want voor een internet en telefoonabb moet je 7 maanden in Zweden wonen. Maar gelukkig was onze huisbaas (ook een stoel in de hemel voor hem) zo lief om een abbonement af te sluiten en nu hebben we dus alles. Ook hebben we afgelopen vrijdag een auto gekocht!! Geen volvo geen saab, maar een fiat puntootje...we houden het voorlopig nog maar even gewoon.

Ik ga nu stoppen omdat ik met de meiden ga paardrijden zo. En dan vergeet je alle zorgen als je rustig op de rug van dat mooie fjordje zit en een prachtig uitzicht hebt...  

tsja, nog even de uitleg van het "wist u datje". Laatst zit ik in de krant te lezen bij jawel, de overlijdingsadvertenties..Er was een bewoner van mijn werk overleden dus dat zat ik te lezen. waar viel mijn oog op...er stond bv "overleden 25 okt" daaronder stonden dan de bijzonderheden over de begrafenis. En dan zag ik bij de meeste advertenties staan dat ze dan bv 19 november begraven zouden worden. Ik dacht "huh?" Dit dus eens nagevraagd en jawel hoor. Het is hier heel normaal dat het 3 weken duurt...Ik was echt shocked! 3 weken??? ieuwwww...mijn collega legde uit dat ze wel een speciale koelruimte hadden maar ja die hebben we in NL ook natuurlijk. Ook kun je tot een aantal dagen erna afscheid nemen en ik begreep dat de kist dan niet bij het uiteindelijke afscheid open is...Lijkt me ook geen aanrader eerlijk gezegd.

Zo zie je maar weer, wat leuk om een nieuwe cultuur te leren kennen. Elke dag iets nieuws!