Ik ben nog op de valreep even achter de computer gekropen wan t zoasl de titel vermeld...het is hier een beetje stilte voor de storm.

Vandaag is het midzomer. Dat is hier een hele happening. Dat wordt uitgebreid gevierd en natuurlijk volgens traditie met speciaal eten en drinken wat daarbij hoort. Onder andere sil (haring) in alle soorten bereid, nieuwe aardappels, aardbeien, en daarbij als drinken snaps. een soort sterke drank. Verder is het natuurlijk ook weer een reden om je sowieso klem te zuipen voor de meeste zweden.

Verder maken ze een boom. dwz een paal die ze bekleden met takken en bloemen en kransen van bloemen voor op je hoofd.( zie fotogalerij)

Gisteren hebben wij wel kransen gemaakt en we zijn even gaan kijken bij de midzomerviering in vimmerby. Er was een volksdansgroep en heel wat mensen op de been. Vandaag zijn we op visite geweest (fika) bij onze lieve buurvrouw doris. Ze had ons uitgenodigd om geheel volgens traditie aardbeien taart te eten. thee en koffie en zelfgebakken koekjes en bullars. (zweedse broodjes)

Ze had enorm haar best gedaan. de tafel was prachtig midzomers gedekt en het was gezellig. Ze is een schat van een vrouw, wel wat ouder maar heel modern en ruimdenkend. Prachtig, zoals ze kan mopperen en vloeken op z'n zweeds. We zullen haar missen en zij blijft maar zeggen dat ze het heel fijn vind voor ons dat we gaan verhuizen maar dat ze ons vreselijk zal missen. Ze geniet van de kids en vooral van Ole die heel vaak bij haar aanklopt om een bullar te halen of gewoon even buurten.

Het weer is hier over het algemeen al behoorlijk zomers maar nu laat het zonnetje ons in de steek. Het is droog maar beetje frisjes en het waait.

Rob is afgelopen maandag begonnen met werken bij de Åbro brouwerij. Heerlijk die structuur en elke dag weer wat te vertellen. Hij heeft leuke collega's en ervaart de zelfde (niet)werkdruk als ik....

Vorige week heb ik oma annie opgehaald. Ik ben gevlogen naar Dusseldorf en mijn moeder kwam daarheen met de auto. Toen zijn we naar Winterswijk gereden waar mijn tante woont en daar hebben we een nachtje geslapen. dat was heel gezellig. Heerlijke andijviestamppot gegeten met hema rookworst en hangop toe....en een heerlijk flesje wijn erbij...dank voor mijn lieve tante!!!

De volgende dag na een uitgebreid ontbijt vertrokken naar denemarken. Het was niet druk op de weg en we hebben het heel kalm aan gedaan. Kopje koffie, lunchje enz enz. Achter in de middag kwamen we aan bij het hotel. s' avonds lekker gegeten en na een wederom heerlijk deens ontbijt zijn we de volgende dag weer vertrokken voor de 2de etappe. Ook dit ging voorspoedig. Aan het eind van de middag kwamen we hier weer aan. Het was een heel gezellig weekendje en we hebben natuurlijk uitgebreid bij kunnen kletsen in alle rust.

Afgelopen dinsdagmiddag kregen we bezoek uit holland! Carola, mijn voormalig unithoofd van de longafdeling met haar man eric. Ze kwamen aan met de trein want hebben een reis gemaakt met de trein door zweden. Hier hadden ze een verblijf geboekt en een auto om met eigen ogen eens even te zien hoe wij het hier hebben. Het waren echt gezellige avonden. Heerlijk geklets en natuurlijk het nieuwe huis even bewonderd. Op de terugweg van ons nieuwe huis reden we een toeristische route door het bos terug en ja hoor.....EEN ELAND!!!! foto´s gemaakt...wat een geweldig gezicht! En ook heel leuk als je op vakantie dan echt een eland ziet in het wild. Zelf hebben ze zich overdag ook prima vermaakt en er was natuurlijk te weinig tijd voor ze om alles hier te bewonderen in de omgeving. conclusie: nog maar eens terugkomen en dan weer van harte welkom!!!

En nu.....wachten we af...aanstaande maandag 24 juni...om 14 uur kwijgen we de sleutel van ons paleisje. Ondertussen zijn de meiden nu aan het inpakken op hun kamer en heb ik vanmorgen een en ander aan adreswijzigingen aan officiele instanties gedaan. Rob heeft de aanhanger al startklaar staan met al het gereedschap wat nodig zal zijn voor de verbouwing boven. 

Het zal een erge stressvolle periode worden maar we moeten echt even doorbijten en ons door deze hopelijk laatste verhuizing te slaan. Boven gaat er radicaal verbouwd worden maar beneden gaan we schoonmaken en wonen. Dat komt later wel, alles stapje voor stapje. 

Ole is opgegeven op de nieuwe school en merel zal idd teruggaan naar de astrid lindgrenschool waar ze ook haar hebben ingeschreven. Alle schoolafsluitingen hebben we ook overleefd en ook daar struikel je weer over de tradities. In de kerk een ware happening met liedjes en mooie kleding. Bij merel zelf nog feest na de kerk. Bij ole hadden we op zijn school een "kottenfeest"  de naam van de school is kotten. En omdat Ole in de laatste groep zat bij de 5 jarigen is er van hun afscheid genomen. Een mooi boek met foto's en tekeningen. Ole's boek was best nog dik ondanks dat hij er maar een maand of 9 heeft gezeten. Het was gezellig en wat een schatten van juffen allemaal. Ole heeft nog geen vakantie die mag nog naar school tot 12 juli. Dit hebben we zo gekozen ivm verhuizing. De meiden hebben al een week vrij en dat duurt nog tot 19 augustus. Dit is echt (te) lang....

Eva gaat vanaf volgende week werken in nilsholgersson wereld. Eerst op proef 3 dagen en als dat goed gaat zal ze 3 korte dagen gaan werken. pima, wat te doen en een lekker centje verdienen. Luxe werk. Ze zal staan bij de uitgifte van de midgetgolfstokken, het helpen bij de klimbaan of helpen bij de waterballen. 

En oma annie ook wel tippi wan genoemd soms...zal onze grote steun en toeverlaat zijn deze zomer. Oppas en algehele ondersteunig bij de verhuizing. Het is geweldig dat ze er is. 

Met zijn alles gaan we de klus proberen te klaren en daarom zal het de aankomende tijd nog wel wat stiller worden op de blog...

Voor iedereen een hele fijne zomer en hopelijk mooi weer waar iedereen ook naartoe uit mag vliegen!

Ik helemaal blij dat mijn blog weer een beetje was bijgewerkt schiet me te binnen dat ik een paar leuke en minder leuke anekdotes over onze zeer bijzondere terugreis naar zweden ben vergeten te vermelden...

We hebben zoals gewoonlijk s nachts gereden. We zijn aan het eind van de middag uit heerhugowaard vertrokken met een enorm grote aanhanger vol met spullen. Over de grens net in duitsland was het tijd om te eten. Iets van de snelweg af besloten we te stoppen bij een kleine mc donalds. De auto met aanhanger dwars over 4 parkeerplaatsen geparkeerd en naar binnen. Iedereen scheurde van de honger dus streken we neer. Aan de balie voor iedereen het gewenste besteld en toen betalen. Het was trouwens wel nog even erg...het was 4 mei en echt volgens mij precies 20 uur dat we bestelden....in duitsland notabene...maar dit even terzijde. Zegt de aardige duitse mc donalds medewerker tegen mij dat we hier niet konden pinnen....?????????????  en geen contanten op zak natuurlijk....2013 en niet kunnen pinnen bij MC DONALDS.......ik heb mijn verbazing en ongenoegen naturrlijk niet onder stoelen of banken gestoken. De man probeerde nog uit te leggen dat we iets verderop het stadje inkonden en dat daar een bank was...jahhhh duhhhhhh en ik wees op onze enorme auto/aanhangercombinatie...

Dus wij lopen beetje boos en zeer ontstemd met 3 ook ontstemde kinderen naar de uitgang. Op het moment dat we de deur uitlopen zie ik in mijn ooghoek 3 10 eurobiljetten naar me toe zweven. Aan de biljetten zat een flinke duitse man vast in het gezelschap van een in merkkleding gehuld jongetje en een "duitse gooische vrouw"

Hij drukt ons het geld in de hand en zegt. Ga maar lekker eten. huh???? wij wilden het natuurlijk niet aannemen en stonden de stamelen. Maar hij stond erop en ook zijn vrouw knikte ons vriendelijk toe. Neem nou maar aan zei hij, het is echt geen probleem. Jullie kinderen moeten lekker eten... Het voelde niet goed maar we hadden wel honger en om nou weer door te rijden en weer te moeten stoppen was ook niet aantrekkelijk. Ok, aangenomen en terwijl ik bij de zeer verbaasde medewerker alsnog de bestelling deed gaf rob ons mobiele nummer met de vraag of hij zijn bankrekening aan ons door wilde smsen.

De man wilde er niks van weten maar beloofde het te doen. Toen ik me omdraaide en naar buiten keek zagen we hem nog net met zoontje bij zijn vrouw in een matzwarte gloednieuwe porsche 911 gt huppeldepup stappen... toen beseften we dat die 30 euro voor hem hetzelfde was blijkbaar als voor ons 1 euro...

Hij stuurde later op de avond wel keurig een sms met de gegevens en bij thuiskomst hebben we het natuurlijk gelijk overgemaakt. Later we beseften we dus dat het 4 mei en hebben we er natuurlijk veel grapjes over gemaakt...Een duitser die op 4 mei om 20 uur s avonds spontaan geld aan een nederlander geeft...die heeft vast foute ouders gehad.....hihiihihi

En over foute mensen gesproken......het was ongeveer 2 uur snachts ergens in Denemarken en we besloten een tankstop te maken. Ik lag te slapen maar werd wakker van rob die aan het praten was. Bij hem stond een vrachtwagenchauffeur en een man die gebrekkig duits/engels/arabisch?? sprak...de vrachtwagenchauffeur legde uit dat deze man moest tanken maar alleen maar contant geld had en je hier alleen met een kaart kan betalen. Mijn voelsprieten gingen uit en alles riep in me "dit is niet in de haak" De vrachtwagenchauffeur liep weg en rob had het al goedgevonden. Wat er daarna gebeurde is als je het naleest misschien niet te geloven. Dat vinden wij achteraf ook. De man was enorm druk liep heen en weer en had een behoorlijk pak contant geld waar hij mee zwaaide. op de voorstoel zat zijn vrouw met een werkelijk heel klein babytje... hij begon te tanken en toen besprak ik met rob dat dit niet in de haak was. rob nam het tanken over en ik zei dat ik geld wilde. eerst betalen zei ik...hij werd nerveus liep heen en weer enz enz. hij verstond ineens natuurlijk niets meer. en riep alleen iets in de trant van komt goed komt goed...mijn vrouw, kindje enz.... toen de tank volzat bedachten wij tot onze schrik dat we totaal niet de juiste koers van de deense kroon tov de euro wisten....shit shit wat baalden we...en wat voelde we ons ontzettend dom...maar tegelijk was ik ook ontzettend kwaad en dat had hij door. hij liep naar de bestuurderskant en zei telefoon telefoon...hij zou de koers wel even berekenen. In een reaktie rende ik naar het portier waar zijn vrouw zat en rukte de deur open. hij zat op de bestuurdersstoel en zei dat ik de deur dicht moest doen en naar de andere kant moest komen...hahahaaha gekke gerritje dacht ik...als ik de deur dicht doe ben jij verdwenen.... ik schreeuwde dat hij de auto uit moest en naar ons moest komen. Dit heb ik echt even vol moeten houden...jezus wat was ik boos! Hij kwam er uiteindelijk uit en ging naar rob. hij wees op de tank en wilde 40 euro geven...nee, zei rob echt niet...ook rob werdt langzaam erg boos. ik stond echt te koken. wat een slechtheid en wat valt dat dan weer tegen. Rob en ik zeiden tegen elkaar dat we minstens 70 euro moesten hebben. Rob ging steeds dichterbij hem staan en gaf hem een paar seconden om te betalen...uiteindelijk deed hij het rob rukte het geld half uit zijn handen. ik heb hem werkelijk trillend op mijn benen voor alles uitgemaakt wat mooi en lelijk was. ondertussen waren eva en merel wakker en ook erg onrustig. Achteraf was het ook een hele nare situatie midden in de nacht op een godverlaten tankstation.... Hoe kun je dat nou doen dat was onze grote vraag...misschien waren we door de aardige man bij de mc donalds weer even overtuigd van de goedheid en eerlijkheid van de medemens....nou, niet dus. Toen we later de koers berekende bleek dat we 18 euro te weinig van hem hadden gekregen...Maar de schade had veel erger kunnen zijn...helaas dit zorgt ervoor dat je de volgende keer totaal niet meer hulpvaardig bent....

We zijn al heel wat keertjes heen en weer gereden maar dit was de meest rare reis tot nu toe.....

Gewoon leven....vond ik eigenlijk wel eens een mooie titel om een blog te beginnen. Kan wel weer zoiets zeggen als "veel te lang geleden" maar dat is ook zo afgezaagd. Maar het is wel zo dat het weer lang geleden is dat ik op de blog heb gekeken en iets heb geschreven. De reden zal misschien zijn dat we langzaam op weg gaan naar een "gewoon leven". En dat heb ik van deze hele onderneming wel geleerd ...er is niets zo goed als een gewoon leven. Er is niets waar wij meer naar verlangen dan huisje boompje beestje werkje en misschien zelfs een beetje sleur....

Het lijkt er dus heel langzaam naar toe te gaan. Het huis in HHW is opgeleverd. Ons kennende nog niet zonder staartje. De mensen die ons huis gekocht hebben....hadden zullen we maar zeggen een zeer goede aankoopmakelaar...Er was van alles mis in het huis. 3 knoppen van de verwarming waren stuk....je moet een beetje hard duwen als je de verwarming open en dicht draait...de badkraan was lam....en de stop van het bad ging niet vanzelf open en dicht...

verder startte de ketel niet op en deed de vaatwasser het niet. Dat laatste was redelijk en hebben we laten maken. De ketel starte niet op omdat de gaskraan dichtzat...ok rob was iets te ijverig voordat we weggingen ivm veiligheid... Maar je koopt een huis van 40 jaar oud en dan wil je de verwarming tip top in orde... de stop van het bad lekt niet maar gaat niet meer met de draaiknop...

Zeg nou zelf ...daar hadden wij dus werkelijk niet aan gedacht en ons al helemaal niet om bekommerd. Maar onze 2 kopers...beiden politieagent....Dus ik dacht idd "kun je geen boeven gaan vangen ofzo?" vonden dit dus erg belangrijk... Dus wij vanuit hier alles geregeld. Gelukkig met enorme steun van Milja die haar "mannetjes"aan het werk heeft gezet!

Krijg je ook nog zo'n mailtje "wat is het wachtwoord van de afstandsbediening v d dakramen? " Waarop wij het liefst hadden geantwoord "zoek het uit inspector morse...." Nou, ja een hoop frustratie en stress dus weer en dat allemaal op de dag dat we precies 2 uur blij konden zijn met het goede nieuws dat Rob aan de slag kan bij de plaatselijke bierbrouwerij...Heeft een aantal gesprekken gehad en is in eerste instantie voor 2 maanden aangenomen. Ze hebben een grote taphal erbij gebouwd dus als hij bevalt heeft hij grote kans te mogen blijven. Dit is natuurlijk supergoed nieuws. Hij begint 17 juni... We werken dus allebei de hele vakantie en rob zelfs in ploegendienst. Ik werk gewoon doordeweeks en overdag dus de rollen zijn omgekeerd. In deze vakantie hoeven we verder alleen nog maar even te verhuizen!

Op 20 juni krijgen we waarschijnlijk de sleutel, wat 2 weken eerder is dan verwacht. Het is fijn maar er zal nog een stressvolle periode komen. Maar dat heb je allemaal zelf in de hand en kun je zelf sturen. We zijn zo ontzettend moe van alles wat je niet in de hand hebt en dan vooral het afhankelijk zijn van anderen en het woord wat ik helemaal niet meer kan horen is "afwachten..."

Het is zelfs zo erg met het niet meer afhankelijk willen zijn dat ik nog maar erg weinig paardrij. Dan moet je bellen, vragen, voel je je op visite en ben je afhankelijk. Dat geeft zoveel stress in mijn lijf dat ik net zo lief een eindje wandel door het bos.  Zomaar een voorbeeldje van hoe zoveel afhankelijkheid doorwerkt in je leven. Verder leid ik nog steeds aan een ernstige vorm van fatalistisch denken...heeft de huisarts een keer zo mooi omschreven. Dat er zoveel tegenzit dat je op een gegeven moment altijd van het negatieve uitgaat. Maar we hebben iets om naar uit te kijken en kunnen gaan bouwen aan de toekomst. Letterlijk en figuurlijk. In het huis gaan we de hele bovenverdieping gelijk leeghalen en komt er een compleet nieuwe indeling wat slaapkamers betreft. Dat is voorlopig ook het enige wat er gebeuren gaat. Het is van levensbelang dat iedereen een eigen slaapkamer heeft!

Daarna zien we langzaam wel verder wat we gaan doen. De zaadjes voor onze kas staan hier te kiemen en we hopen snel wat van onze eigen kweek te kunnen eten. Op Ole's nieuwe school hebben we binnenkort een kennismakingsgesprek en Merel mag terug naar de Astrid Lindgrenschool in Vimmerby. Eigenlijk had ze nog 2 jaar hier gekund maar ze wil heel graag naar die school omdat ze daar veel kinderen uit klas 4 al kent. Met Merel gaat het goed, ze heeft veel aktiviteiten en ontwikkeld zich supersnel tot een zweedse meid. Ook Ole gaat prima, nog steeds verbazingwekkend hoe hij zich red. En met Eva gaat het goed. School gaat prima en ze is het mellanstadium aan het afronden. Volgend jaar dan echt naar het högstadium. Ze heeft er zin in maar ziet in dat het goed is geweest dat ze lekker klas 6 heeft gedaan. Ze heeft leuke vriendinnen en doet het prima wat zweeds betreft. Voor haar blijft het natuurlijk moeilijker dan voor de rest van de kids maar haar resultaten op de national prov, soort cito waren voor de tijd dat ze hier is enorm goed!

En dan ons weekje Nederland. De eerste keer terug naar ons vaderlandje... Ik had echt de zenuwen. En dan natuurlijk vooral voor de kids. We waren voorbereid op een drama bij terugkomst en een enorme terugval maar het is echt meegevallen. Ze hebben een fijne week gehad. Eva heeft genoten van haar vriendinnen. Ze heeft voornamelijk met Merel (haar vriendin dus niet zusje) opgetrokken. Ze hebben liters energiedrank gedronken en weinig geslapen. Merel veel met haar vriendinnen en veel door middenwaard geslenterd. Het was enig om de koninginnendag mee te maken. Rob en ik hebben ons ook prima vermaakt. Hadden een overvol programma. Gelukkig verbleven we bij oma die ons van alles voorzag wat nodig was. Het was een heerlijke week. Maar het voelt heel gek. Het voelt heel gewoon om in heerhugowaard te zijn en dan lijkt je leven in Zweden wel even niet aanwezig. Je staat zeg maar met je ene been daar en met je andere been hier. Het is moeilijk te omschrijven. Maar spijt heb ik niet gevoelt. Het programma was hier en daar te druk en je gaat dus eigenlijk doodvermoeid en sufgelult terug naar ...tjsa...huis...want zo voelde het thuiskomen hier ook weer. maar het voelde ook daar weer als thuiskomen.... kortom we zijn ontheemd...en je weet niet meer waar je nu bijhoort...heel raar maar gelijk ook spannend en een stoer gevoel dat we het gefikst hebben!  De drukte die over ons heenkwam was inderdaad enorm. Ik was even op de fiets naar middenwaard en het overviel me compleet. Het is waar...er zijn enorm veel auto's stoplichten mensen fietsen en dus enorm veel prikkels....Het auto rijden een wereld van verschil...

Maar wat heb ik lekker bijgepraat met veel mensen. Heerlijk de warmte even te voelen van mensen die je al zolang kent en om iedereen die zo heeft meegeleeft op afstand nu even heerlijk te kunnen omhelzen...

We gaan er absoluut een terugkerend jaarlijks uitje van maken zo rond koninginnendag!

Nou, ondertussen alweer een heel verhaal op papier gekladderd. Het is hier half 5 en zit in het zonnetje in de serre. Het weer is hier prima hoor, dat is nu een verschil met Nederland begrijp ik af en toe. Eva is vanmorgen om 7 uur vertrokken met een klassenreis naar Götenborg. Daar is een enorm pretpark. Maar de afstanden zijn hier wat langer..is ongeveer 3,5 uur rijden en dus moeten we haar om 2!!!! uur vannacht ophalen.....(nou ja...we...ik heb gebracht....)

O wat ik nog vergeet, we hebben gezinsuitbreiding. We hebben 4 kuikens.... ze zijn 2 weken oud.. en zo schattig.. Maar de vraag is of het geen 4 haantjes zijn... we wachten in spanning af. want het is de eerste tijd niet te zien... En vier haantje kunnen we niet houden ...maar dat is van later zorg... Dan gaan er een paar op vakantie naar Vriezeveen....zoals onze buurman Joop op de Carneool dan zo leuk zegt....

Allemaal prettig weekend oftewel trevlig helg!

Het gaat beter met ons. iedere dag merk ik dat we vooruit gaan. En sinds afgelopen maandag zijn we helemaal superblij! 4 weken geleden ontdekte Rob een huis op hemnet (soort funda). Het ligt in Gullringen, een plaatsje ongeveer 17 km van Vimmerby maar dan aan de andere kant. Er is een zwembad een supermarkt een golfbaan en een tennisbaan en natuurlijk ook een school. We waren al eens eerder wezen kijken naar een huis daar maar dat voldeed niet aan onze wensen. Er wonen 535 mensen in Gullringen en binnenkort 538....We zijn gaan kijken op een zondag. Het huis lag prachtig. Aan de rand van het dorp, tegenover de school. en op 5 minuten fietsen van het "centrum".....Het laastste huis in de straat en daarna een bos en badstrand....We durfden nergens over na te denken maar we dachten allemaal hetzelfde..."verkocht!!!!"

Een afspraak gemaakt bij de makelaar en op donderdag hadden we een bezichtiging. Het huis en alles eromheen was gewoon perfect. We waren helemaal verkocht. Het huis is groot en in goede staat. Niet geheel gemoderniseerd maar alles is ok. Er zit een enorme kelder onder met goede ruimtes. De kelders hier zijn een vergroting van je huis en er zitten ramen in enz. Je kunt er bv een prima slaap/badkamer of hobbykamer van maken. Om het huis heen ligt 9500 m2 grond. Een grote dubbele garage, een werkplaats, een kasje. Ook een gastenhuisje (niet kant en klaar) een stalletje en een fietsenschuurtje...Verder ligt er op nog geen 100 meter een bushalte waar de bus naar Vimmerby regelmatig rijdt. Ook voor opgroeiende kinderen dus gewoon perfekt!

De eigenaren Ulla en Mike daar klikte het gelijk mee. Uiteindelijk hebben we koffie met ze gedronken en een beetje verteld over ons leven en het hele verloop van de emigratie. We hebben geleerd dat het heel belangrijk is dat je de mensen leert kennen waarvan je graag het huis wilt kopen. Op die manier hebben we vorig jaar een huis verloren en dus was de strijd begonnen. Er waren verschillende geinteresseerden en er waren kijkers geweest en er stonden nog een aantal bezichtigingen op het programma... De volgende dag zijn we gelijk naar de bank geweest en hebben we een hypotheek aangevraagd. Natuurlijk waren ook hier weer de nodige papieren voor nodig maar dat hadden we met medewerking van de bank in holland zo voor elkaar. Een week later hoorden we tot ons grote geluk dat er besloten was door de bankraad dat die vers geemigreerde Nederlandse familie in aanmerking kwam voor een hypotheek!!! We waren erg blij, de eerste stap was genomen....maar toen kwam gelijk de grote angst....We moesten en zouden dit huis krijgen! We zijn gelijk doorgelopen naar de makelaar en hebben ons eerste bod gedaan. Het was vrijdagmiddag en er lag een lang weekend voor ons. Rob had besloten dat we op zaterdag maar even langs moesten gaan bij Ulla en Mike. Dat hadden ze wel gezegd bij de bezichtiging dat we altijd welkom waren. Ik heb wel even gebeld op vrijdagavond en we waren van harte welkom. De kinderen waren erg nieuwsgierig en hadden het alleen nog maar van buiten en veraf gezien...

Het was een gezellige middag. De kids deden het geweldig en het klikte weer goed tussen ons allemaal. We hebben heerlijk koffie gedronken met heerlijke versgebakken cake en we gingen pas ruim 2 uur later weer weg. Bij de deur vertelden ze dat ze het graag aan ons zouden willen verkopen. En we begonnen over ons bod. Na wat heen en weer gepraat waren we eruit. Als wij ons nieuwe bod maandag bij de makelaar kenbaar gingen maken dan werden alle verdere bezichtgingen afgezegd en mochten wij het kopen! Dit hebben we dus gedaan. Rob stond maandagochtend om 9 urr bij de makelaar voor de deur die ondertussen al gebeld was door mike! As dindsdag gaan we tekenen en we zijn echt ongelovelijk blij! Nu snappen we waarom alles zolang heeft geduurd. Omdat dit huis op de Alhultsväg 1 in Gullringen op ons heeft gewacht!! Ik heb wat foto's in de fotogalerij gezet. Van harte welkom om ze te bekijken!  Waarschijnlijk is de oplevering per 1 juli... Rob heeft in ieder geval vanaf 8 juli weer een zomerbaan dus dat zal een drukke zomer worden. Maar we hebben er zin in en onze handen jeuken! Om weer te beginnen in een huis wat echt voor ons is, op de plek waar we van hebben gedroomd gaan we bouwen aan een nieuwe toekomst!

Het leven gaat nog steeds erg snel hier. De dagen worden langer. Het is hier voor 18 uur niet donker meer en s'ochtens al weer vroeg licht. Nog even en dan is het weer omgedraaid met NL. Kijk men roept altijd direct dat het in Zweden zo lang donker is maar in de zomer is dat wel andersom. Dan is het hier maar erg kort donker.

Het weer verwent ons de laatste weken enorm. De meeste sneeuw is bijna weg maar wat er nog ligt blijft liggen omdat het weer wat kouder is. Eigenlijk mag het allemaal weg van mij en zijn we klaar voor het voorjaar. Het weer lijkt er iig al behoorlijk op. Prachtige stralend blauwe lucht en een zonnetje is hier de laatste weken bijna gewoon aan het worden. Heerlijk wat kun je genieten van die eerste zonnenstralen...

Ook hier de tulpen, narcissen enz in de supermarkt. Wel stukje duurder dus ben ik nog te "nederlands"geweest om ze te kopen...

En de tulpen komen vaak niet eens uit NL, dus die zweedse tulpen boycotten we...

Hoe gaat het verder:

Een paar weken geleden hebben we bezoek gehad van Milja en Franka. Dat was een superleuke week. We hebben veel aktiviteiten ondernomen. We zijn gaan skieen in Ingatorp. Dat is hier een kleine 3 kwartier vandaan. Het is een kleine piste maar zo leuk. Ik was er die week ervoor al met de meiden geweest een dagje maar helaas was eva toen ziek. Rob is toen naar huis gegaan met haar en toen ben ik verder die dag alleen met merel gebleven. De meiden hadden 6 jaar geleden 1 week geskied in tsjechie maar merel was nog nooit van een piste geweest. In het begin doodeng natuurlijk maar al snel ging ze met een noodvaart naar beneden. En zo ging het ook met franka en milja. Milja had vaker geskied maar franka niet zo vaak. Maar ook dat ging snel goed. Het is erg gezellig daar. Beneden aan de piste branden de bbq's en kun je lekker zitten en je eigen worstjes grillen. We hadden een grote tas met spullen mee en we hebben zelfs thee gezet in een pannetje water. Helaas ging op een gegeven moment de sneeuwscooter met een hoge vaart de piste op en vonden we al wel dat het erg lang duurde tot merel en franka beneden waren. En dat klopte want toen de scooter terug kwam zat franka achterop.. Een smakker gemaakt en enorme pijn in haar knie. Dit heeft de hele week flink zeer gedaan maar ze was dapper en deed gewoon nog mee met paardrijden en sleeen.

Het was dus een succesvolle week. Het was leuk om te zien dat ze genoten en dat milja echt begreep waarom we hier wonen. Mil, trouwens nog enorm bedankt voor de prachtige jas. Ik draag hem iedere dag!

Wij hebben heel goed nieuws wat we ondertussen van de daken kunnen schreeuwen maar wat zo via via zijn weg naar NL al aardig heeft gevonden. Ons huis in NL is  VERKOCHT!!!!!! Het is nog moeilijk te bevatten en lange tijd waren we veel te bang dat het allemaal misschien toch niet door zou gaan enz enz... Maar de voorlopige koopcontr zijn getekend. De afspraak voor de overdracht staat dus mogen we nu wel aannemen dat dit blok langzaam loslaat van ons been. De huizenmarkt is klote dus we zijn heel erg blij dat het toch nu is gebeurd. We kunnen langzaam verder kijken naar de toekomst. Dat is dus ook al snel gebeurd want van de week hadden we onze eerste bezichtiging. Het is helaas ook gelijk het absolute droomhuis. Verder ga ik niet in details want we hechten ons er niet teveel aan. Maandag naar de bank en we hebben nog een boel drempels te nemen voordat dit evt waarheid zou kunnen worden. Toch noem ik het even op en roep ik op even voor ons een kaarsje te branden, schietgebedje te doen of gewoon te duimen en als je wat geluk overhebt even deze kant op te sturen. Alles wat ongebruikt blijft liggen aan geluk beloven we zsm weer terug te sturen.....

Zal ik voor de verandering eens met mezelf beginnen...Ik heb een sollicitatiegesprek gehad voor verpleegkundige bij de gemeente "vimmerby"en dat is erg goed gegaan. Ze hebben me aangenomen. Ik begin 18 mrt al ingewerkt te worden en er is een heel plan opgesteld. Nu moet ik er even bij vertellen dat er een schreeuwend tekort is aan verpleegkundigen dus veel concurentie had ik niet.... Maar goed. Ik ga eerst 2 weken meelopen met een onderverpleegkundige die mij de hele werkwijze uit gaat leggen en mij ook gaat leren bloed afnemen. Dit heb ik in het Westfriesgasthuis nooit geleerd. Daar hebben ze mij alleen geleerd hoe het bloed onder je nagels vandaan gehaald kan worden maar dat is een ander onderwerp.  Daarna heb ik opnieuw een gesprek en als het goed gaat stroom ik door naar de groep verpleegkundigen. Waar ik opnieuw en voor langere tijd ingewerkt ga worden. Als verpleegkundige heb je een heel andere taak. Je werkt niet aan bed. Je rijd rond in de gemeente en bezoekt hier patienten thuis of bewoners van de bejaarden of verzorgingstehuizen. Je doet meer consulten om het zo maar te zeggen. Je geeft bepaalde medicatie in injectie of je zet medicijnen uit. Verder heb je veel contact met artsen van de "huisartsenpost". Je werkt dus ook voornamelijk overdag en doordeweeks. Er zijn vaste nachtdiensten...en je werkt maar 2 weekenden in de 8 weken. en maar 3 avonden in de 8 weken ongeveer. Dus dat vind ik best aantrekkelijk. Moeilijk vind ik het om dus alweer afscheid te nemen van mijn lieve collega's en bewoners bij Granen en Duvan. Vooral bij Granen heb ik al een behoorlijke band opgebouwd. De collega's gaven ook echt aan het helemaal niet leuk te vinden dat ik wegga maar ze begrijpen dat ik verder moet gaan. Dikke knuffel kreeg ik al van een collega, echt dat doet je zo ontzettend goed. Ik zal het ook echt missen omdat het al zo lekker "vanzelf" gaat en ik me echt thuisvoel daar.

Ik ben erg onzeker om al zoveel verantwoording te moeten dragen binnenkort maar ik krijg goede begeleiding en werk voorlopig niet alleen.

De kids gaan eigenlijk best goed en daar heb ik niet veel nieuws over te melden. Het was een schok voor Merel maar vooral voor Eva dat het huis verkocht was. We waren hierdoor voorbereid op een flinke inzinking maar gelukkig is dit niet gebeurd. Het waren even tranen maar het is uiteindelijk erg meegevallen. Ze is erg bezig met het zoeken van een huis hier en heeft hier een behoorlijke mening over. Dat is prima want we delen met zijn allen dezelfde mening dus hopelijk gaat het snel lukken.

De moeilijkheid is alleen dat als we ergens een huis vinden dit mogelijk een andere plaats is zodat Merel en Ole weer van school zullen moeten wisselen. Vooral Merel heeft hier erg problemen mee. Daarom praten we er maar niet teveel over omdat je niet onnodig onrust wilt stoken.

Ole gaat ook goed en is nog steeds een mans ventje. Wel merken we dat het heel prettig zou zijn als hij gewoon elke dag naar school zou gaan. Nu is dit natuurlijk maar 3 dagen maar de dagen dat hij thuis is voelt het niet altijd goed. Hij is gewoon voor onze nederlandse begrippen te groot om nog aan je rok te hangen.  Rob gaat eigenlijk ook zijn gangetje. Kunnen we verder nog niks concreets over zeggen. Prima huisman geen klagen over. Doe ik natuurlijk wel af en toe...hihi

Gister hebben we kennis gemaakt met de zweedse dierenarts...helaas...Onze reus (kat) was ziek. Maar ze weten niet precies wat hij had. Hij had flinke koorts en pijn in zijn achterlijf als ze hard drukte. Dus antibiotica erin en een halve infuuszak met vocht onder zijn huis waardoor hij 2x zo dik was ongeveer!! En afwachten maar. In de loop van de avond knapte hij zienderogen op. En vanmorgen at hij weer vrolijk en springt nu weer buiten rond. Gelukkig maar!! Bij de dierenarts krijg je een recept voor medicijnen en dan moet je naar de gewone apotheek om ze daar op te halen en betalen. De dierenartsen in zweden mogen geen medicijnen verkopen. Behalve in de avonden en weekenden. 

Dit weekend ben ik vrij en dat is lang geleden. Ik heb vrij omdat ik vanavond een "meidenavond"heb in Vimmerby. We zijn met zijn  8en en er blijven er een paar slapen omdat die wat verderweg wonen, waaronder ik. Best spannend hoor. Hoop niet dat ik om 22 uur omklap van de slaap. Ik ben echt een enorm ochtendmens geworden en s'avonds ben ik nergens meer. Ga straks maar even een uurtje slapen denk ik. Ole heeft tussen 11 en 14 uur een partijtje. Die gaat zo met Rob een kadootje halen in Vimmerby en dan duik ik er nog ff in denk ik zomaar. Zondag heeft rob weer een dartwedstrijd, het bevalt hem erg goed. Het is gezellig en hij leert ook veel nieuwe mensen kennen.

Verder tellen we alweer af en schiet de tijd alweer op totdat oma annie weer op de stoep staat. Die komt de 27ste aan. Dit keer met de klm vanaf schiphol. Dat zal vast beter bevallen dan de busreis...

Ik ga wat broodjes in de oven gooien en dan kan de zaterdag weer beginnen... Allemaal een fijn weekend en hopelijk snel weer meer nieuws vanuit Zweden....

Nog even gewoon een grappige anekdote... Merel bezoekt tegenwoordig elke dinsdag uit school een aktiviteit die after skola heet. Niet moeilijk om te vertalen lijkt mij en vindt dus na school plaats. Het is in een zaaltje tegenover de kerk in frödinge en voor wie nattigheid voelt jawel het gaat uit van de kerk...In het begin hadden wij even onze twijfels over dit geheel maar Merel kwam razenenthousiast terug. "het is vet gezellig, heel veel kinderen van school zijn er, we doen leuke dingen zoals pizza maken, textiel verven, verstoppertje, tikkertje, je krijgt wat lekkers en drinken en je mag gewoon op je telefoon als je dat wilt" En ....."ze praten maar 10 minuten over god en jezus..." aldus Merel. En het is natuurlijk voor de algemene ontwikkeling absoluut niet verkeerd om daar eens wat meer over te weten...

Grappig en zelf weer een aktiviteit ondekt!

Een emigratie brengt heel veel gevoelens met zich mee. 1 van deze gevoelens is een schuldgevoel. Nu is dit gevoel iets wat in ieders leven natuurlijk vaak een iets te grote rol speelt. En kan van iets kleins tot een groot schuldgevoel je leven in meer of mindere mate beinvloeden. Maar goed buiten het feit dat we hier natuurlijk wat schuldgevoelens tov de kids hebben heb ik dit ook tov Nederland en de mensen die je achterlaat.

Het speelt in ieder verhaal mee en beinvloed mijn enthousiasme over zaken wel eens. Ik ben dan wel eens bang alsof het overkomt dat het hier allemaal paradijs is en Nl slecht omdat we dat land hebben ingeruild voor Zweden. Als ik enthousiast bent over zaken die op een andere manier geregeld zijn in zweden ben ik bang dat ik mensen in NL voor het hoofd stoot. Natuurlijk is dit raar om je daarmee bezig te houden maar dat doe ik soms wel. Nederland hebben wij niet verlaten uit een onvrede om het land of de mensen om ons heen.  Het is een droom in ons leven maar dat doet niets af aan het feit hoe goed we het hadden in Nederland. Daar denken we nog best eens met weemoed aan terug. Hoe makkelijk was het leven met een koophuis, allebei een goede baan, lieve familie, heerlijke buren, vrienden om ons heen, alles op fietsafstand en nooit na te hoeven denken over je taal. Het wil dus ook niet zeggen dat we bepaalde dingen niet missen. Maar ik denk tot nu toe op een gezonde manier. We vergeten niemand we bouwen alleen een nieuw leven op. Dat is een geweldige ervaring. Ondanks alle tegenslag die we hebben gehad heeft niets ons ervan weerhouden om dit avontuur aan te gaan en daar ben ik nog elke minuut trots op en blij om. Ik weet dat veel mensen onze site lezen en dan denken "wauw, dat zou ik heus ook wel eens willen" de ene dag zou ik willen waarschuwen en roepen "doe het niet, blijf maar zitten waar je zit en verroer je niet.."Maar er zijn ook veel dagen waarop ik denk "absoluut doen, laat je door niets en niemand tegenhouden. de ervaring die je opdoet is gewoon geweldig. je voelt ineens wat het leven zonder zekerheden is en wat dat allemaal voor een nieuwe inzichten geeft. Het terugkijken op je leven wat je achter je hebt gelaten, vriendschappen, familie, collega's... Het leren van de taal maar ook de manier van kijken naar bv je kinderen. Het is zo makkelijk gezegd dat het zielig en moeilijk is voor ze. En nog dagelijks kan ik me schuldig voelen dat we ze uit hun vertrouwde leventje hebben weggerukt.  Maar de andere kant is het die ontzettend grote levensles die ze krijgen. Dat er meer is dan waar ze geboren en opgegroeid zijn. Dat vriendschappen ineens veel meer of juist veel minder kunnen betekenen. Dat ze ook karaktertrekken bij zichzelf gaan ontdekken of moeten gaan ontwikkelen om nieuwe contacten aan te gaan en een nieuw leven op te bouwen. Dat ze een andere cultuur en taal leren kennen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is dus eigenlijk ook een stukje verrijking van hun opvoeding die hun helpt om uiteindelijk zelfstandig te worden en niet bang te hoeven zijn voor een beetje tegenslag in het leven. En belangrijkste dat je altijd je dromen serieus moet nemen en ze waar mogelijk uit moet voeren! Maar dat je zeker niet alles in je schoot geworpen zult krijgen en je flink moet zwoegen om vooruit te komen! Dit waren zomaar weer wat hersenspinsels die ik even wilde delen. Vandaag een heerlijke dag thuis alleen gehad en dus even tijd om ons leven wat te delen...

Ik wil een klein stukje schrijven over de natuur en het licht. Ik schrijf natuurlijk regelmatig over de schoonheid van de natuur hier. Nu vroeg laatst iemand of ik nog wel zag hoe mooi het was hier. En daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ja, natuurlijk zie ik dat. Nu in de winter is het zo ontzettend mooi maar dat zei ik in de herfst ook. Ik ben erachter dat het zo mooi is omdat het zo ontzettend natuurlijke natuur is...stja, dat moet je ff 2 keer lezen denk ik. Maar goed het is hier vaak puur natuur zonder bemoeienis van mensen. er lopen hier uiteraard overal wegen en zaken die mensen nu eenmaal hebben gecreeerd maar naar mijn idee in harmonie met wat er al was. Verder is er enorm veel natuur dus overstemmen de menselijke zaken de natuur niet. Helaas ook hier aangereden wild soms langs de weg maar het leeft nog redelijk langs elkaar heen. Ik kon in NL echt verdrietig worden als je al die doodgereden eenden enz langs de weg zag liggen. Of een haas die je over een bouwterrein zag schieten op zoek naar een nieuwe plek om eventueel te kunnen leven. Hier hebben ze de ruimte en de rust die ze verdienen. Mensen die hier wonen respecteren de natuur ook vaker. Ook zij zien nog hoe mooi het is en hoe zuinig ze er op moeten zijn. een collega zat laatst 10 minuten vol passie te vertellen over een boom in haar tuin die bevroren was en waar de zon op scheen. Waardoor het net leek of de boom vol swarowski kristallen hing. Dit vond ik zo grappig om te zien hoe vol ze daarvan was. verder was ik onder de indruk van een verhaal over de jacht. Ik heb er niks mee en hoef het niet te zien maar het is wel een "natuurlijke"manier van jagen. Ze zijn gebonden aan veel regels wat de dieren een extra kans op ontsnappen geeft. Een collega vertelde dat ze erg veel grond bezit wat al lang in haar familie zit. Op deze grond heeft zij een groepje mensen die hierop mogen jagen op elanden en herten. Dit zijn mensen die ze al lang kent en die op een goede manier jagen. Zij kan het nl ook per dag verhuren aan bv duitsers die dan mogen jagen en hier zo tot wel 100/200 euro per dag voor betalen. Maar dat laat ze niet toe omdat ze dan niet weet hoe ze met de natuur en de beesten omgaan. Hier heeft niet iedereen goede ervaringen mee. Dus kiest ze ervoor het niet te doen ondanks het geld. Als tegenprestratie van dat groepje heeft zij dan recht om te delen in de opbrengst. Dus heeft ze een paar lekkere elandenbiefstukjes in de vriezer. Maar dat vind ze voldoende.  Ik heb wel eens gehoord maar weet het niet helemaal zeker dat ze hier geen straatverlichting hebben omdat dit de natuur stoort. Dat is heel logisch en respectvol vind ik. Om over de milieubelasting nog maar te zwijgen. Wij mensen kunnen ons altijd zo boven alles uit laten steken en zo belangrijk vinden. Alsof wij meer rechten hebben op de wereld als dieren. Omdat wij nu eenmaal "slimmer" zijn en een dier of natuur op zich niet na kan denken....Zo van wij willen geen ongelukken dus hup alles verlichten. Dat is hier dus niet zo. Je hebt goede en sterke schijnwerpers op je auto maar verder is het gewoon donker. Dat donker is ook bijzonder en erg anders dan we gewend zijn. Het kan in de echte donkere maanden, als er nog geen sneeuw ligt echt pikdonker zijn. Dan zie je echt geen hand voor ogen. Maar nu met de sneeuw en bv een mooie heldere avond dan zie je 1000den sterren schitteren aan een beetje raar verlichte hemel. Laatst lagen we in bed en hadden we het rolgordijn open en keken naar de sterren. Je kon echt goed de sterren herkennen en het was bijna "licht"  buiten. Rob maakte de opmerking "het is zo onnatuurlijk licht"...het was een tijdje stil omdat ik dit even tot me door moest laten dringen maar toe zei ik "nee, Rob, dit is nou natuurlijk licht...."

Ik zie dat het laatste berichtje alweer op 18 januari was en ik schaam me diep. Maar ook hier in Zweden gaat het leven sneller dan het (noorder) licht en dus vliegen de weken voorbij. En is zomaar weer half Februari. De sneeuw is hier ondertussen weer bijna helemaal weg geweest en vervolgens hebben we er weer een dik pak voor terug gekregen. Het sneeuwt hier nu al bijna 2 dagen. En het blijft nog steeds adembenemend mooi. Natuurlijk verlangen we hier langzaam weer naar het voorjaar maar daar is het gewoon nog te vroeg voor. Ze klagen hier wel hoor, dat zo'n pak niet meer had gehoeven en dat het glad is enz enz...Maar ondertussen is het natuurlijk ook heel erg leuk.

Met ons gaat het momenteel de goede kant op. We krijgen hier en daar een opsteker. Een voorbeeld is de kinderbijslag. De eerste maanden hebben we gevangen en dus is dat een leuke maandelijkse bijdrage. (omgerekend ongeveer €425,-) Verder is Rob aan het werk. Een klus van een paar weken bij hetzelfde bedrijf waar hij al 2 zomers voor gewerkt heeft. En heb ik as woensdag een gesprek over mijn eventuele doorstroom als verpleegkundige. Verder zijn er ook positieve ontwikkelingen op komst maar aangezien daarover nog niets helemaal rotsvast staat laat ik me daar nog even niet teveel over uit. Haha, spanning is belangrijk in een verhaal. Een echte cliffhanger...Maar alleen het verhaal is nog niet afgelopen. Verder gaan we door met de kinderen. Een terugkerend onderwerp natuurlijk. Het gaat best goed. Ole gaat prima op school. Vorige week heeft rob een gesprek gehad (soort 10 min gesprek alleen is er hier geen vaste tijd aan gesteld omdat geen kind hetzelfde is) Het gaat goed met hem op school. Hij is een stoere bink en de clown van de klas. Je kunt zeggen zijn rol heeft hij in Zweden weer opgepakt. Hij heeft veel kinderen om zich heen en ze spelen allemaal graag met hem. Verder praat hij heel veel en is totaal niet verlegen. Hij praat al een heel best zweeds en ze zijn er nog iedere dag verbaasd over. In het begin is er voor hem een pedagoog langsgeweest om te kijken hoe hij kon communiceren enz. Toen was er geen communicatie mogelijk omdat hij natuurlijk niks verstond. Een paar weken geleden is deze zelfde pedagoog geweest en vroeg na een korte tijd met Ole te hebben gepraat even na of dit hetzelfde jongetje was als afgelopen oktober. Een opsteker dus! Thuis hoeven we nergens extra aandacht aan te besteden hij leert het allemaal snel genoeg aldus de juffen.

Merel gaat ook lekker. Heeft veel aktiviteiten op school. Vorige week had ze haar eerste voetbaltoernooi. Dat is gewoon 80 km verderop. Dan zou je in NL ongeveer de NLdse kampioenwedstrijden spelen om zover te rijden maar hier is het een gewoon simpel toernooitje....rob is meegegaan omdat met zijn allen in een sporthal een hele dag, incl Ole geen aanrader is. En het is nou niet de afstand dat je zegt, wij komen ff een wedstrijdje kijken. Ze gingen om half 8 de deur uit en waren eind van de middag weer terug...Het was erg leuk geweest. Een mooi tshirt als herinnering maar net geen finale... Verder heb ik afgelopen vrijdag op school meegekeken. Dat is hier op de scholen vrij gebruikelijk. Je kunt zonder aankondigen halverwege de ochtend binnenkomen en in de klas gaan zitten om mee te kijken. Ik heb het toch even van te voren aangekondigd maar ik was van harte welkom. Het was erg leuk om te zien. ze heeft een erge leuke en goede juffrouw. Rekenen ging erg goed met Merel, ze heeft geen moeite de opdrachten te lezen. Maar hierna was het onderwerp techniek. Ze kregen een paar blaadjes over allerlei soorten techniek en wat het nou precies is enz enz...ik zag merel afdwalen en op de vraag waarom ze niet oplette antwoorde ze dat ze er geen bal van begreep. Ik schrok best omdat ze niks tegen de juffrouw zei. Toen deze langskwam om te vragen of merel het begreep antwoorde merel gewoon "ja, een beetje" ....waarop ik het niet kon laten te zeggen dat ze er helemaal niks van had begrepen. Begrijpelijk omdat het best een heel moeilijke tekst was. Gelukkig vertelde Victoria (klinkt leuker als de hele tijd juffrouw) dat ze vaak aan merel kon zien wanneer ze het wel en niet begreep. Hierna gingen we een film kijken over de techniek van bv een slot. Maar halverweg werdt merel uit de klas gehaald door een andere juf. Zij geeft merel 3x in de week extra begeleiding wb de taal. Dit heb ik ook meegemaakt en dat was erg leuk. Ze praten vnl veel omdat dat de beste training is. Nu hebben ze het stuk van de techniek ook doorgenomen. Daarna moet merel een tekst lezen en dan vragen beantwoorden met loco. (met de kleurtjes die een figuur vormen als je de vragen goed hebt) Dit ging prima en merel vind het best leuk een beetje extra aandacht.

Met Eva gaat het ook een stuk beter. Ze gaat prima op school en is er enthousiast over. Ze doen leuke dingen. Ze hebben nu een termijn ook kookles. Dit doen ze in de grote keuken waar al het eten voor de hele gemeente (bejaardenhuizen, scholen etc) wordt gemaakt. Dit is natuurlijk erg gaaf want ze vertelde dat het net een soort masterchef is waar je je eigen aanrecht hebt. Verder hebben ze ook naailes en is ze een joggingbroek aan het maken. Ook gaan ze sleeen en schaatsen. Verder heeft ze een extra taal moeten kiezen. Wij hoopten dat ze spaans zou kiezen maar ze heeft engels met verdieping gekozen. Engels heeft ze natuurlijk al maar dit is extra engels. Ze had hier een goede reden voor. Omdat ze nog best moeite heeft met engels naar zweeds te vertalen vond ze het verstandig om op 1 taal te concentreren. Hebben we natuurlijk niks tegenin gebracht en was ook een zeer doordachte reden. Ergens tegenin gaan is sowieso geen aanrader bij een puber en dus laten we het allemaal aan haar over. We zijn er als ze ons nodig heeft en gelukkig is ze wat gevoelens betreft erg open. Ze doet echt haar best en dat vinden we belangrijk om te zien. Dit alles geeft soms ook best interessante gesprekken. Laatst vertelde ze dat als ze later kinderen zou krijgen ze niet wist of ze zoiets zou doen als een emigratie met ze. En dan knaagt natuurlijk even je schuldgevoel. Maar als ik ze dan al na een krap half jaar zo zie inburgeren en een nieuwe taal zie leren dan ben ik ook trots. En heb ik haar uitgelegd waarom wij tot deze keuze zijn gekomen en dat ik ervan overtuigd ben dat je ze ook iets leert. Niet alles is altijd maar zielig. Ze worden gedwongen na te denken en zich in te zetten voor een nieuw leven. En daarbij maken we dit proces met zijn allen door en voelt het buiten de conflicten ook heel erg als een eenheid! Vanmiddag blijft Eva bij een vriendin en gaan ze met een groepje de stad (nou ja...stadje...) in. Of ik haar om 18 uur weer op wil halen. Dit is een opsteker als ze iets onderneemt en dat voelt ze goed aan want de volgende vraag is dan gelijk "kan ik geld meekrijgen?  Heerlijke schat is het!

Afgelopen week zijn opa en oma Bommel geweest. (vader van mij en zijn vriendin). Het was erg gezellig. Nadat opa al maanden werkelijk alle mogelijkheden heeft bekeken hoe je nu toch hier zou kunnen komen (van vliegtuig uit berlijn tot schiphol, trein, hoovercraft, helikopter enz..) zijn ze uiteindelijk gewoon lekker met de auto hierheen getuft. Onderweg op de grens denemarken duitsland een hotelletje en een mooi reis. De auto gevuld met allerlei heerlijkheden uit het koude kikkerlandje en ze werden dus weer enthousiast ontvangen. Zondagavond hadden we gewoon een soort van sinterklaasavond. Ze hadden allemaal kadoos mee voor ons hele gezin en hebben we ze op een stapel gelegd en 1 voor 1 uitgepakt. Het was erg gezellig. De rest van de week zijn ze natuurlijk ingezet als oppas omdat Rob weg was de hele week en ik ook moest werken. ze hebben genoten. Veel gespeeld met Ole in de sneeuw en lekker gewandeld met Zappa. Opa was ook verantwoordelijk voor het sneeuwruimen en deed dat prima. Gisterochtend zijn ze op tijd weer vertrokken dus ik denk dat ze zich in de loop van vandaag in het carnavalsgedruis kunnen gaan storten.

In ieder geval is dit weer even een update van ons leven in Zweden.......

Vanmorgen hebben we een telefoontje kregen van Ria dat Wim gistermiddag is overleden. In gedachten denken we even terug aan jou! En willen we je bedanken voor je trouwe bezoekjes aan onze site en de geweldige reacties die je opschreef in het gastenboek. We vinden het oneerlijk en klote dat je er niet meer bent en je nooit "echt"kunt zien hoe wij het hier doen. Je interesse in ons avontuur was altijd heel erg groot. Je was de beste vriend van Frank en een grote steun voor zowel Frank als Annie. Helaas ben je veel te vroeg achter je maatje aan gegaan. Wij gaan zo naar het meer hier beneden en steken een kaarjes aan voor jou! Hieronder de laatste reactie van jou in ons gastenboek! Lieve Ria, in gedachten zijn we bij je en geven we je een dikke knuffel!

Gras/Sneeuw/Slimme Zweden.

Datum: 12-12-2012 | Door: Wim

Dikke kussen van ons 5jes en en de groetjes aan Frankie!

xxxxx